Powoduje zmiany w strukturze kości, przez co są coraz słabsze oraz bardziej podatne na złamania. Najczęściej zapadają na nią kobiety po menopauzie. Według statystyk na osteoporozę choruje co trzecia kobieta po 50 roku życia. Nie jest to jednak wyłącznie choroba kobiet – zapadają na nią również mężczyźni, a także osoby młode.

Lek Prolia zawiera denosumab - ludzkie przeciwciało monoklonalne IgG2, które jest skierowane przeciwko molekule o nazwie RANKL. Unieczynnienie białka RANKL zapobiega aktywacji jego receptora na powierzchni prekursorów komórek kostnych. Efektem tego mechanizmu jest wzmocnienie kości i uczynienie ich mniej podatne na złamania.

1. Obok zdań zawierających prawdziwe informacje dotyczące budowy kości wpisz literę P, a obok zawierających fałszywe informacje – literę F. (0–4) Związki mineralne zawarte w tkance kostnej nadają jej elastyczność i sprężystość. . . . . Budowa kości nie zmienia się wraz z wiekiem. . . . . Kości dzieci są mniej podatne na złamania, ponieważ zawierają więcej tkanki chrzęstnej. . . . . Proces kostnienia szkieletu zachodzi przez całe życie człowieka. . . . . i twardość kości zapewniają A. białka. B. związki wapnia i fosforu. C. komórki kostne. D. szpik czerwony i żółty. nazwy elementów budowy kości odpowiadającym im opisom. (0–3) A. okostna . . . . B. istota zbita. . . . C. tkanka chrzęstna. . . . 1. Chroni nasady kości przed ścieraniem. 2. Gromadzi żelazo. 3. Zbudowana jest z blaszek kostnych tworzących kanały dla nerwów i naczyń krwionośnych. 4. Zawiera komórki kościotwórcze, odbudowujące kość po złamaniu. \ Zaznacz prawidłowe zakończenie zdania. (0–1) W szkielecie kończyny górnej oraz jej obręczy kość płaska to A. obojczyk. B. kość łokciowa. C. kość ramieniowa. D. łopatka.

Jednak naukowcy ustalili również, że u dzieci mniej prawdopodobne jest wystąpienie objawów, mimo że wydawały się równie prawdopodobne, jak u dorosłych zarażenie wirusem. – Dzieci są równie podatne na zarażenie jak dorośli i nie chorują – zauważa współautor dr Justin Lessler z Johns Hopkins Bloomberg School of Public

Czy palec który był kiedyś złamany jest bardziej podatny na urazy i kolejne złamania czy staje sie taki jak kazdy inny i wraca do pełnej sprawności. ? KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu Ortopedia Złamania i zwichnięcia Bóle kręgosłupa Spędzamy zbyt wiele czasu w pozycji siedzącej. Prowadzi to do bólu pleców. Warto wstać,przejść się. Zredukujemy wtedy dolegliwości bólowe kręgosłupa. Aleksander Ropielewski 79 poziom zaufania W młodym wieku, po okresie ok 2 lat nie powinno być znacznej różnicy jeśli chodzi o wytrzymałość kości przed i po złamaniu. Z wyrazami Szacunku lek. Aleksander Ropielewski 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Złamanie V kości śródręcza z przemieszczeniem – odpowiada Aleksander Ropielewski Drętwienie palców złamanej ręki – odpowiada Aleksander Ropielewski Złamanie drugiej kości śródręcza z przemieszczeniem – odpowiada Aleksander Ropielewski Operacja złamanego obojczyka – odpowiada Aleksander Ropielewski Ból końcówki żebra po urazie – odpowiada Aleksander Ropielewski Szanse na powrót do pracy fizycznej po zmiażdżeniu stopy – odpowiada Aleksander Ropielewski Złamanie obojczyka i temblak – odpowiada Aleksander Ropielewski Kość po złamaniu u 25-latka – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Odporność kości na kolejne urazy – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Złamanie palca prawej ręki a pobyt w szpitalu – odpowiada Aleksander Ropielewski artykuły Złamanie awulsyjne - przyczyny, objawy i leczenie Złamanie awulsyjne polega na przerwaniu ciągłości Śródstopie - złamanie kości, a ból śródstopia - przyczyny, leczenie Śródstopie to przednia część stopy, do której zali Gips - wskazania, zakładanie, powikłania, inne metody Kiedyś każde złamanie unieruchamiano za pomocą gip

Złamania samoistne są częste, zwłaszcza w obrębie szyjki kości udowej, a ponieważ zrzeszotnienie wykazuje skłonność do wyraźniejszego występowania w obrębie kręgosłupa i miednicy niż w pozostałej części szkieletu, złamanie kompresyjne jednego lub więcej kręgów jest częstsze niż samoistne złamanie kości długich.

Osteoporoza to choroba kości charakteryzująca się niską masą kostną i rozpadem strukturalnym kości, co ostatecznie powoduje ich kruchość i zwiększa ryzyko złamań. Osteoporoza dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Schorzenie – któremu można zarówno zapobiegać, jak i leczyć – występuje częściej u osób starszych, ale może dotknąć każdego bez względu na wiek, w tym dzieci. Według National Osteoporosis Foundation w Stanach Zjednoczonych do 54 milionów ludzi cierpi na osteoporozę i niską masę kostną, co zwiększa ryzyko czynniki ryzyka są związane z rozwojem osteoporozy i zwiększają ryzyko zachorowania na tę chorobę. Niektóre osoby rozwiną osteoporozę i nie będą miały żadnych znanych czynników ryzyka. Niektóre czynniki ryzyka można kontrolować, a inne nie. Oto, co musisz wiedzieć o przyczynach i czynnikach ryzyka osteoporozy. Ridofranz / Getty Images Najczęstsze przyczyny Osteoporoza jest wynikiem braku równowagi między tworzeniem nowej kości a resorpcją starej kości. W resorpcji kości osteoklasty rozkładają tkanki kostne i uwalniają pewne minerały, które przenoszą wapń z kości do krwi. W przypadku osteoporozy organizm może nie wytworzyć nowej kości lub zbyt duża część starej kości zostanie wchłonięta. Możliwe jest również wystąpienie obu zdarzeń. Zwykle utrata kości zajmuje wiele lat, zanim rozwinie się osteoporoza. Przez większość czasu dana osoba nie będzie wiedziała, że ma tę chorobę, dopóki nie dozna złamania. W tym momencie choroba będzie już zaawansowana, a jej uszkodzenia mogą być dość poważne. Niektóre z najczęstszych czynników ryzyka i przyczyn osteoporozy obejmują wiek, płeć, hormony, stosowanie niektórych leków i niektóre schorzenia. Wiek Wiek jest głównym czynnikiem rozwoju z wiekiem twój szkielet zaczyna tracić więcej kości niż się buduje. Co więcej, małe dziury w kościach zaczynają się powiększać, a solidna zewnętrzna warstwa kości staje się cieńsza. Oznacza to, że twoje kości są mniej gęste. Twarde kości stają się gąbczaste, a kości gąbczaste stają się jeszcze bardziej gąbczaste. Kiedy utrata gęstości kości osiąga pewien punkt, staje się osteoporozą. Kości, które nie są wystarczająco gęste, są mniej podatne na upadki i bardziej podatne na złamanie. Większość ekspertów sugeruje badania przesiewowe w kierunku osteoporozy już w wieku 65 lat, szczególnie dla kobiet, ale osoby w wieku poniżej 65 lat, które są narażone na wysokie ryzyko złamań, powinny rozpocząć badania przesiewowe Niski poziom estrogenu, menopauza i płeć Według National Osteoporosis Foundation, do 80% osób z osteoporozą to z głównych powodów zwiększonego ryzyka jest to, że kobiety mają zwykle mniejsze i cieńsze kości w porównaniu z mężczyznami. Innym powodem jest to, że poziom estrogenu – hormonu chroniącego kości u kobiet – gwałtownie spada, gdy kobieta przechodzi menopauzę. Brak estrogenu – naturalna konsekwencja menopauzy – powoduje zmniejszenie gęstości kości. Menopauza to okres, w którym kobieta przestaje owulować, a jej miesiączki ustają w odpowiedzi na dramatyczny spadek poziomu estrogenów. Im dłużej poziom kobiety pozostaje niski, tym niższa będzie jej gęstość kości. Dodatkowe czynniki zwiększające ryzyko osteoporozy u kobiet obejmują: Wczesna menopauza — przed 45 rokiem życia Wychodzenie przez długi czas bez miesiączki Mając nieregularne miesiączki, wskazówka, że kobieta nie ma prawidłowej Niski poziom testosteronu Osteoporoza jest powszechna u mężczyzn, którzy mają niski poziom testosteronu – stan zwany hipogonadyzmem. Gdy poziom testosteronu pozostaje niski, masa kostna z czasem zostanie utracona i ostatecznie doprowadzi do osłabienia kości, które są podatne na złamania z niewielkimi urazami. Raport z 2017 roku w International Journal of Endocrinology donosi, że osteoporoza u mężczyzn w wieku poniżej 70 lat jest niska, ale następnie wzrasta do 22,6%.KątNaukowcy uważają, że większość tych przypadków jest związana z niskim poziomem testosteronu. Jednak badania nad połączeniem hipogonadyzmu z osteoporozą ograniczają się do kilku małych badań wykazujących do 30% ryzyko. Potrzebne są większe badania, aby potwierdzić ten związek. Leki Przyjmowanie niektórych leków, w tym długoterminowych doustnych i wstrzykiwanych kortykosteroidów, może zwiększać ryzyko rozwoju osteoporozy. W przypadku stosowania przez dłuższy czas i w wyższych dawkach, leki kortykosteroidowe mogą osłabiać kości osoby. Leki na tarczycę, SSRI, leki chemioterapeutyczne i inne mogą również prowadzić do rozwoju osteoporozy. Oczywiście te leki mogą być niezbędne w leczeniu wielu schorzeń. Dlatego nie należy przerywać żadnego leczenia ani zmieniać przyjmowanej dawki bez uprzedniej konsultacji z lekarzem. Jeśli masz inne czynniki ryzyka osteoporozy, zapytaj swojego lekarza o skutki uboczne i ryzyko związane z przyjmowanymi lekami i suplementami. Zapytaj, jak może to wpłynąć na zdrowie kości i co możesz zrobić, aby zmniejszyć ryzyko osteoporozy. Pewne schorzenia Niektóre powszechne schorzenia powodują również utratę masy kostnej. Posiadanie któregokolwiek z tych stanów zwiększa ryzyko rozwoju osteoporozy. Osteoporoza spowodowana inną chorobą nazywana jest osteoporozą wtórną. Stany związane z osteoporozą obejmują cukrzycę, zapalne choroby autoimmunologiczne, choroby tarczycy i zespoły złego wchłaniania: Niektóre badania pokazują, że osoby z cukrzycą typu 1 mają zwykle niższą niż normalną gęstość kości, a także mogą mieć niski obrót kostny i słabsze procesy tworzenia Zapalne choroby autoimmunologiczne – takie jak reumatoidalne zapalenie stawów i toczeń – to stany, w których organizm atakuje własne zdrowe tkanki i powoduje zapalenie całego ciała. Uważa się, że stany zapalne zwiększają ryzyko obrotu kostnego. Osoby z tymi schorzeniami przyjmują również kortykosteroidy, które są główną przyczyną osteoporozy, ponieważ mogą spowalniać procesy komórek budujących Nadczynność tarczycy i nadczynność przytarczyc są znane ze zwiększania ryzyka osteoporozy. Oba stany wpływają na hormony tarczycy. Hormony te odgrywają ważną rolę w procesie przebudowy kości, a zarówno nadmiar, jak i niedobór mogą wpływać na masę Złe wchłanianie może wynikać z chorób jelit, w tym choroby Leśniowskiego-Crohna i celiakii. Te stany zmniejszają zdolność organizmu do prawidłowego wchłaniania składników odżywczych z jelit, zwłaszcza witaminy D i wapnia. Rezultatem jest obniżony poziom wapnia i witaminy D, co zwiększa utratę masy kostnej i ryzyko upadku. Mała rama ciała i niska waga Szczupłe i drobne kobiety są bardziej narażone na rozwój z powodów jest to, że mają mniej kości na początek w porównaniu z kobietami o większej masie ciała i większych ramach. Podobnie mężczyźni, którzy mają mniejsze struktury kostne, są również bardziej narażeni na osteoporozę niż mężczyźni, którzy są więksi i ciężsi. Genetyka Genetyczną skłonność do osteoporozy można przekazać przez historię rodzinną. Osoba może być bardziej podatna na rozwój osteoporozy, jeśli jeden z twoich rodziców ma tę chorobę. Niektóre grupy etniczne mają również zwiększone ryzyko choroby. Tendencja genetyczna Niektórzy ludzie mają silną genetyczną tendencję do rozwoju osteoporozy. W rzeczywistości istnieje wiele genów, które osoba może odziedziczyć, które zwiększają potencjał rozwoju Masa kostna Masa kostna wydaje się być najważniejszym predyktorem ryzyka osteoporozy. Większość ludzi zwykle osiąga szczytową masę kostną – najwyższą możliwą masę kostną, jaką mogą osiągnąć – w wieku około 20 lat. Szczytowa masa kostna jest również determinowana przez genetykę. Osoby, które mają historię rodzinną i skłonność genetyczną do tej choroby, znacznie wcześniej osiągną szczytową masę rodziny również odgrywa rolę w masie kostnej, a jeśli twoi rodzice mają mocne kości, jest większa szansa, że ty też. Pochodzenie etniczne Rasa odgrywa rolę w określaniu masy kostnej i zwiększonym ryzyku osteoporozy. Afroamerykanie mają zwykle wyższą masę kostną niż osoby rasy białej i więcej, Latynosi zwykle mają niższą masę kostną niż Afroamerykanie, ale masa kostna w tej grupie jest nadal wyższa niż u rasy białej i Azjatów. Czynniki ryzyka związane ze stylem życia Istnieje wiele czynników ryzyka osteoporozy, które mogą być poza twoją kontrolą. Jednak pewne czynniki ryzyka związane ze stylem życia, które są pod Twoją kontrolą, mogą również obejmować Twoje ryzyko. Brak witaminy D i wapnia Ważne jest, aby spożywać dietę bogatą w wapń i witaminę D, ponieważ te składniki odżywcze współdziałają w promowaniu zdrowia wspiera zdrowie kości, a witamina D pomaga organizmowi skutecznie wchłaniać wapń. Siedzący tryb życia Bycie aktywnym pomaga utrzymać silne mięśnie i kości oraz zapobiega kości są również mniej podatne na złamania. Palenie Istnieje bezpośredni związek między używaniem tytoniu a zmniejszoną masą takiego połączenia jest kilka. Po pierwsze, substancje chemiczne znajdujące się w papierosach mogą zakłócać funkcjonowanie komórek w kościach. Dodatkowo palenie może hamować wchłanianie wapnia. Może również zmniejszać ochronę, jaką estrogen zapewnia kościom. Badania wykazały, że palenie zwiększa ryzyko złamań, a także może spowolnić gojenie Nadmierne picie alkoholu Alkohol ma negatywny wpływ na zdrowie kości. Jednym z powodów jest to, że zaburza równowagę wapnia i wchłanianie witaminy D w organizmie. Intensywne picie może również powodować niedobory hormonów zarówno u mężczyzn, jak iu spożycie alkoholu może również zabijać osteoblasty, komórki tworzące kości. Ponadto nadużywanie alkoholu może wpływać na równowagę i chód oraz prowadzić do upadków, które często prowadzą do złamań z powodu cienkich kości i uszkodzenia nerwów. Osteoporoza i związane z nią złamania nie są normalną częścią procesu starzenia. Możesz wiele zrobić, aby chronić swoje kości i nigdy nie jest za późno na podjęcie działań. Nawyki, które przyjmiesz teraz i w przyszłości, mogą wpływać na zdrowie Twoich kości na resztę życia. Możesz chronić swoje kości, dostarczając odpowiednią ilość witaminy D i wapnia oraz stosując dobrze zbilansowaną dietę, która obejmuje produkty dobre dla zdrowia kości, w tym owoce i warzywa. Powinieneś także regularnie ćwiczyć, aby utrzymać mocne kości i mięśnie. Wreszcie, unikaj palenia i ogranicz spożycie alkoholu. Często Zadawane Pytania Czy zapalenie stawów powoduje osteoporozę? Nie, ale leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów może zwiększać ryzyko osteoporozy, ponieważ leki na zapalenie stawów, takie jak prednizon, powodują utratę masy kostnej, gdy są stosowane w dużych dawkach. Sama choroba może również powodować utratę masy kostnej, zwłaszcza wokół stawów dotkniętych zapaleniem stawów. Czy ćwiczenia fizyczne mogą pogorszyć osteoporozę? Nie, ale niektóre ćwiczenia narażają Cię na ryzyko złamania, jeśli masz osteoporozę. Włącz codzienne ćwiczenia do swojego życia, ale unikaj pochylania się do przodu lub ruchów opartych na zginaniu, takich jak golf lub tenis, oraz sportów o dużej intensywności, takich jak bieganie, które zwiększają ryzyko kontuzji. Czy można zapobiegać osteoporozie? Nasilenie choroby może być zmniejszone i tak, w niektórych przypadkach możesz być w stanie zapobiec osteoporozie, unikając utraty masy kostnej. W tym celu stosuj dietę z odpowiednią ilością wapnia i witaminy D, wykonuj treningi oporowe i ćwiczenia z obciążeniem, nie pal i ogranicz spożycie alkoholu. Leki do leczenia i zapobiegania utracie kości ^{Ryc. 2. Przyczyny urazu w złamaniu nadkłykciowym kości ramiennej u dzieci Blisko ¾ pacjentów ze znkr wymaga po urazie leczenia szpitalnego celem repozycji złamania lub leczenia operacyjnego. Chociaż wyniki leczenia znkr u dzieci są na ogół dobre, to mogą powodować również poważne następstwa takie, jak: długotrwałe}

Aparat na zęby dla nastolatka – kiedy jest konieczny? Metalowe druciki na zębach z reguły kojarzą nam się z nastolatkiem. Nie bez przyczyny, to w tym wieku najczęściej decydujemy się na korektę krzywego uzębienia. Ale czy zawsze leczenie u ortodonty jest konieczne i kiedy jest najlepszy czas na jego rozpoczęcie? Zakładać czy nie? Wielu rodziców zastanawia się, czy ich dziecko potrzebuje leczenia ortodontycznego. Decyzja o założeniu aparatu na zęby nie zawsze jest prosta: od nastolatka wymaga chęci i cierpliwości (aparat średnio nosimy 2 lata), a od rodziców poniesienia kosztów. Często jest jednak konieczna, jeśli weźmiemy pod uwagę długoterminowe korzyści terapii. Dla pewności powinniśmy udać się z dzieckiem na wizytę konsultacyjną do ortodonty, który oceni stan uzębienia i doradzi, czy potrzebne jest leczenie. – Już na podstawie oceny zgryzu jesteśmy w stanie stwierdzić, jakie problemy mogą się pojawić w przyszłości. Czasami zęby wyglądają na proste, ale nie są ułożone prawidłowo np. na skutek zgryzu głębokiego, w którym górne siekacze nadmiernie zachodzą na dolne. Innym razem, zęby na pierwszy rzut oka wyglądają na krzywe, ale ich korekta nie jest tak skomplikowana – wyjaśnia lek. stom. Monika Stachowicz z Centrum Periodent w Warszawie. I choć korygować zgryz możemy w zasadzie w każdym wieku, to dentyści zgodnie przyznają, że zdecydowanie korzystniej zdecydować się na to jako nastolatek niż odkładać ten moment w czasie. Dlaczego? Problemy z dziąsłami, bóle stawu, wady wymowy, a nawet wady kręgosłupa Konsekwencje nieleczonych wad zgryzu u młodego, wciąż rozwijającego się człowieka mogą być przyczyną licznych problemów zdrowotnych w wieku dorosłym, stanów zapalnych dziąseł i chorób przyzębia, podatności na próchnicę, co jest częste np. przy stłoczeniach zębów czy ubytków kostnych. Ze względu na nieprawidłowo ułożony zgryz dojść może do zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego. Siły żucia są nierównomiernie rozłożone, a zęby przeciążone. Skutki? – Obolała szczęka, bóle głowy często mylone z migrenami, złe samopoczucie, patologiczne zaciskanie i zgrzytanie zębami. Wiąże się to również z większym ryzykiem urazów mechanicznych, zęby stają się bardziej kruche, podatne na pęknięcia, złamania i szybciej się zużywają. Rośnie też ryzyko problemów z oddychaniem, czego następstwem może być chrapanie i bezdech senny – wymienia ortodontka. Co więcej, zaawansowane wady zgryzu mogą skutkować wadami wymowy, a nawet problemami z kręgosłupem. Wielu badaczy zwraca uwagę, że do wad postawy, np. skoliozy, w szczególności idiopatycznej, dochodzi częściej u osób z wadami zgryzu. Podobnie dzieje się to w przypadku lordozy odcinka lędźwiowego i szyjnego oraz kifozy. Istotnym problemem dla rozwijającego swoje życie towarzyskie nastolatka jest również defekt kosmetyczny, jaki stanowią krzywe zęby. W najbardziej zaawansowanych przypadkach np. zgryzie otwartym czy tyłozgryzie, wady te mogą doprowadzić do zmian w wyglądzie twarzy, np. jej asymetrii, zaburzonych proporcji i wyostrzenia rysów. Bardziej plastyczny zgryz Jeśli już w okresie nastoletnim rozpoczniemy terapię ortodontyczną, możemy uniknąć poważnych powikłań w późniejszym czasie. Z tego względu najwięcej pacjentów rozpoczyna leczenie właśnie w tym wieku. Statystyki mówią, że nawet do 80 proc. osób w wieku między 7. a 18. rokiem życia może wymagać interwencji ortodonty. Czynnikami przemawiającymi za założeniem aparatu u nastolatka są jego styl życia oraz biologia. Po pierwsze, wielu przyjaciół i rówieśników w tym okresie również założy aparat i będzie przechodzić przez ten sam etap. Po drugie, na korzyść działa tutaj rozwijający się jeszcze zgryz. W wieku nastoletnim wszystkie zęby są już wykształcone, ale kość szczęki i żuchwy jest bardziej plastyczna i miękka. – U nastolatka możemy choćby zrezygnować z kortykotomii, dodatkowego zabiegu wspomagającego leczenie ortodontyczne, który czasem wskazany jest u dorosłych i polega na nacięciu blaszki zbitej kości. U pacjenta w wieku kilkunastu lat blaszka nie jest jeszcze na tyle zbita, a kość tak mocno uwapniona jak u dorosłego, stąd leczenie przynosi szybsze efekty i często jest mniej bolesne. Optymalnym momentem na jego rozpoczęcie jest okres między 12. a 14. rokiem życia, kiedy obecne są już wszystkie zęby stałe – mówi ekspertka. Jaki aparat dla nastolatka? Zanim się jednak zdecydujemy na założenie aparatu, ortodonta może nam zlecić wykonanie zdjęć RTG. W diagnostyce wad zgryzu oraz planowaniu leczenia ortodontycznego konieczne jest przede wszystkim zdjęcie cefalometryczne, obrazujące zdjęcie czaszki w pozycji bocznej oraz pantomogram, czyli zdjęcie panoramiczne uwidaczniające wszystkie zęby, ale także otaczające je struktury. Następnie, od rodzaju zdiagnozowanej wady zależeć będzie wybór metody leczenia. W przypadku nastolatków najczęściej stosuje się aparaty ortodontyczne stałe lub nakładki typu Invisalign. Czasami wskazane są również aparaty ruchome, ale raczej u młodszych nastolatków do ok. 12 roku życia. – Aparaty ruchome są zdejmowane, ale generalnie nosi się je przez kilkanaście godzin dziennie, najczęściej w trakcie snu, a także stosuje jako retainer po zdjęciu stałego aparatu. Możne je stosować u nastolatków z uzębieniem mieszanym – częściowo stałym i mlecznym – jednak przy zaawansowanych wadach zgryzu będą mniej skuteczne niż aparaty stałe – mówi dr Stachowicz. Wybór wśród aparatów stałych jest o wiele szerszy niż kiedyś. Dostępne są nie tylko najbardziej popularne aparaty metalowe, ale również aparaty kosmetyczne, np. wykonane z porcelany lub z kryształu górskiego, mniej widoczne na zębach. Dostępne, choć rzadziej stosowane, są aparaty pozbawione gumek mocowanych na zamkach tzw. bezligaturowe oraz aparaty lingwalne (językowe), w których zamki mocowane są do zębów od strony podniebienia. Aparaty stałe można stosować, gdy nastolatek posiada już wszystkie zęby stałe. Alternatywą dla tej grupy aparatów są aparaty nakładkowe typu Invisalign, pozbawione zamków, ligatur i łuków. Są to przezroczyste nakładki, wykonane ze specjalnego termoplastycznego tworzywa SmartTrack, które noszone na zębach stopniowo korygują ich pozycję. Nakładki są praktycznie niewidoczne gołym okiem, dzięki czemu można się w nich swobodnie uśmiechać, można je również zdjąć do jedzenia czy szczotkowania, co poprawia komfort ich użytkowania. – Nakładki tego typu są często zalecane nastolatkom, ponieważ są bardzo dyskretne, nie zaburzają codziennego funkcjonowania i nie wymagają zmiany nawyków, gdyż można je z łatwością zdjąć. W przypadku leczenia Invisalign nastolatek nie musi rezygnować z aktywnego trybu życia, sportu czy grania na instrumentach muzycznych. Nie musi też sobie odmawiać jedzenia określonych grup produktów, np. twardych, chrupiących czy kleistych typu orzechy, popcorn, jabłka czy guma do żucia, które nie są zalecane przy aparatach stałych. Zaletą jest również mniejszy ból, występujący przy noszeniu nakładek – wyjaśnia ortodontka. Jak przebiega takie leczenie? Młody pacjent po wcześniejszym komputerowym badaniu zgryzu i wykonaniu cyfrowego wycisku uzębienia u dentysty, dostaje indywidualnie zaprojektowany komplet nakładek do noszenia w domu. Jeden komplet nosi zwykle 22 godziny na dobę i po 1-2 tygodniach wymienia na nową parę. Taka formuła redukuje ilość wizyt u ortodonty. Alignery w wersji dla nastolatków posiadają też specjalne niebieskie wskaźniki zużycia, które wraz z upływem czasu blakną sygnalizując czas noszenia nakładek nastolatkowi, rodzicom i dentyście. Dodatkowo, nakładki dostosowane są pod rozwijający się jeszcze zgryz nastolatka, np. dopasowane do wyrzynających się zębów stałych. W zależności od rodzaju wady i wyboru aparatu średnie leczenie u ortodonty trwa od 1,5 roku do 3 lat. W przypadku alignerów jest ono zazwyczaj krótsze niż leczenie aparatem stałym. Idole dają przykład Jeszcze kiedyś metalowy aparat na zębach kojarzony był z obciachem, teraz coraz częściej młodzi chwalą się nim jak modnym gadżetem, porównywalnym ze smartfonem czy tabletem. Wpływ ma na to nie tylko rozwój technologii, która sprawia, że aparaty stają się coraz bardziej estetyczne i nowoczesne. Z pewnością znaczenie ma tu również fakt, że coraz częściej to idole naszych dzieci dają im taki przykład. Aparaty nosili Kendall Jenner, Justin Bieber czy Emma Watson znana z serii kinowych hitów o Harrym Potterze. Dziś bez skrępowania przezroczysty aparat na zębach pokazuje w swoim teledysku 17 – letnia idolka nastolatek, wokalistka Billie Eilish. – Choć aparat jest dziś czymś znacznie bardziej oczywistym i mniej wstydliwym, to w dalszym ciągu wielu młodych ludzi chętniej decyduje się na jego założenie śladem kogoś, kogo lubią, a kto ma podobny problem do nich. To dodaje im pewności siebie – przekonuje ortodontka. Jak wybrać dobry krem z filtrem do opalania i nie ryzykować? O tym, jak ważna jest ochrona przed słońcem, nikogo nie trzeba dziś chyba przekonywać. Dla nikogo zaskoczeniem nie powinno być… Henna do włosów – sposób na zdrową koloryzację włosów Henna do włosów staje się coraz popularniejszym sposobem na koloryzację włosów wśród włosomaniaczek. Na czym polega hennowanie włosów, jakie mamy… Poznaj 7 wakacyjnych kosmetyków do pielęgnacji i makijażu, których nie może zabraknąć w Twojej kosmetyczce Czekasz na urlop? Czujesz niepokój, czy wszystko zamkniesz przed wyjazdem, ale jednocześnie nie możesz doczekać się wymarzonych wakacji? W ferworze… Piękny i intensywny kolor na dłużej? Teraz to możliwe! Zatrzymaj kolor z nową serią LUMI Color Art Desirée! Piękny i intensywny kolor na dłużej? Teraz to możliwe! Nowa linia… Jak jeść lżej, a nadal smacznie? Lato w kuchni! #zdrowoismacznie Lato obfituje w sezonowe warzywa i owoce, które nie tylko dostarczają wartościowych witamin i mikroelementów, ale także doskonale smakują. Ponadto… Gęste i mocne w ciąży, rzadkie i cienkie po porodzie – jak radzić sobie ze zmianą kondycji włosów? #Ciąża może dawać różne symptomy: od mdłości, przez reakcje skórne czy wyczulone zmysły, aż po te bardziej pozytywne, na które… Tonizacja do zadań specjalnych Optymalne pH, anti-ageing i ukojenie. Jak wybrać odpowiedni tonik, wyjaśnia kosmetolog Tonizacja stanowi jeden z kluczowych elementów codziennego rytuału pielęgnacyjnego. Jej celem jest normalizacja pH skóry po myciu i demakijażu… ale… Moda i trend czy ponadczasowość? Poznaj 5 kroków do niezbędnej minimalistycznej garderoby Kolekcje kapsułowe to ponadczasowa koncepcja czy chwyt marketingowy? Spopularyzowane przez Donnę Karan kolekcje Capsule zostały zaadoptowane przez mistrzów zrównoważonego rozwoju,… Dla dzieci kupujemy kosmetyki ekologiczne, dla siebie nie – skąd ten paradoks? Gdy na świecie pojawia się dziecko, rodzice pragną dać mu to, co najlepsze. Wśród produktów w wyprawce muszą znaleźć się… Smaki, za którymi nie przepadałeś jako dziecko, a które pokochasz jako dorosły Dzieci zwykle nie lubią jeść tego, co zielone, co ma specyficzny zapach lub konsystencję. Wśród przedszkolaków ciężko znaleźć amatorów groszku,… 5 faktów o późnym macierzyństwie, które powinnaś znać Późne macierzyństwo, czyli jakie? Wiele kobiet zadaje sobie pytanie, gdzie leży ta granica. Średni wiek kobiet rodzących w Polsce co… Stabilność, lekkość i amortyzacja. ASICS wprowadza nową odsłonę butów biegowych GEL-KAYANO 29 Marka ASICS wprowadza na rynek nową odsłonę kultowych biegówek GEL-KAYANO 29. Celem japońskich designerów było stworzenia wysokiej jakości butów stabilizujących,…

Osteoporoza jest chorobą przewlekłą, a jej leczenie zależy od stadium, w jakim pacjent zgłasza się do lekarza. Leczenie polega przede wszystkim na wyeliminowaniu czynników, które mogą pogłębiać osteoporozę i zapobieganiu urazom kości. Pacjent przyjmuje preparaty zawierające wapń i witaminę D oraz pozostaje pod stałą opieką ^{Zdrowe zakupy Gdy niebo jest szczelnie zasnute przez chmury, niedostatek słońca może negatywnie wpływać na zdrowie, szczególnie w przypadku najmłodszych. Niedobór witaminy D, której syntezę umożliwia słońce, obecnie jest uważany za istotny problem u dzieci, zwłaszcza poniżej 5 lat. Ilość przypadków krzywicy (zmiękczenia i deformacji kości) wzrasta. Istnieją również dowody na związek między „słoneczną witaminą” a innymi problemami zdrowotnymi, począwszy od alergii i egzemy, na autyzmie i chorobach psychicznych kończąc. Bardziej szokuje jednak to, że niedobór witaminy D może mieć związek z zespołem nagłej śmierci niemowląt (SIDS), jednej z głównych przyczyn zgonów maluchów poniżej 12 miesiąca życia. Witamina D2 czy D3? W aptekach jest dostępna zarówno witamina D2 (ergokalciferol), jak i D3 (cholekarciferol). Większość ekspertów jest zdania, że lepsza jest witamina D3, ponieważ: Jest bardziej naturalna, organizm potrafi syntetyzować ją pod wpływem słońca, w przypadku witaminy D2 nie jest w stanie tego zrobić. Wydaje się mniej toksyczna niż witamina D2. Ma silniejsze działanie, osiąga większe poziomy wzrostu stężenia we krwi. Jest także bardziej stabilna od D2. Przebadano ją na większej ilości prób w testach klinicznych. Słońce a SIDS W 2012 r. dwóch pediatrów-patologów z Wielkiej Brytanii odkryło, że istnieje związek między niedoborem witaminy D a znaczącą ilością zgonów z powodu śmierci łóżeczkowej oraz zgonów z przyczyn niewyjaśnionych. Wyniki uzyskane przez dr Irenę Scheimberg z London Royal Hospital w Whitechapel oraz dr Martę Cohen ze Szpitala Dziecięcego w Sheffield były rezultatem badań podjętych po tym, jak dr Scheimberg rozpoznała krzywicę wrodzoną u 4-miesięcznego dziecka, którego rodziców oskarżano o doprowadzenie do jego śmierci wskutek potrząsania nim. Chana Al-Alas i Rohan Wray zostali oczyszczeni z zarzutu zamordowania ich syna, Jaydena, ponieważ sędzia uznał, że złamania, które – jak podejrzewano – były objawem znęcania się, mogły być wynikiem ciężkiej krzywicy, na którą cierpiała również matka zmarłego chłopca. – Głęboki niedobór witaminy D sprawia, że kości niemowląt są ekstremalnie słabe i podatne na złamania nawet przy najmniejszym naprężeniu – wyjaśnia dr Scheimberg. Przypadek Jaydena sprawił, że zainteresowano się innymi przypadkami gwałtownej śmierci łóżeczkowej. Dr Scheimberg odkryła 30 wystąpień niezdiagnozowanego niedoboru witaminy D u dzieci zmarłych w samym tylko Londynie, przy czym w trzech sytuacjach deficyt ten był prawdziwą przyczyną zgonu. W tym samym czasie w Yorkshire, dr Cohen stwierdziła, że u 45 dzieci, które – jak się wydawało – zmarły z przyczyn naturalnych, niedobór witaminy D był umiarkowany do głębokiego, głównie w pierwszym roku życia. Witamina D w autyzmie Badanie przeprowadzone w Arabii Saudyjskiej dowiodło, że dzieci dotknięte autyzmem mają znacząco niższy poziom witaminy D we krwi niż dzieci zdrowe, a im niższy wskaźnik tej witaminy, tym wyższy wynik w skali oceny autyzmu dziecięcego. Badanie ujawniło również najbardziej prawdopodobny mechanizm powstawania tej zależności. Większość (70%) dzieci z autyzmem wykazywała zwiększony poziom przeciwciał w mózgu, który może zakłócać przekazywanie sygnału pomiędzy neuronami. To z kolei mogłoby wyzwalać objawy tej choroby u dzieci predysponowanych genetycznie. W badaniu tym stwierdzono, że im większy niedobór witaminy D, tym wyższe stężenie przeciwciał i cięższe objawy schorzenia. Obie lekarki opublikowały prace, wykazujące związek między niedoborem witaminy D a nagłą śmiercią łóżeczkową niemowląt. W badaniu dr Cohen, analizującym 41 przypadków post mortem, stwierdzono, że „istotny odsetek niemowląt i dzieci zmarłych nagle i niespodziewanieto dzieci z nieprawidłowym poziomem witaminy D we krwi”. Spośród 25 dzieci, które zmarły z przyczyn niewyjaśnionych, 76% miało niedobór witaminy D. Badanie dr Scheimberg, obejmujące 52 przypadki post mortem, wykazało, że „ciężka krzywica w połączeniu z głęboką hipokalemią (niskim stężeniem potasu we krwi) może być przyczyną nagłej śmierci niemowląt i małych dzieci”. W publikacji tej zawarto wniosek, że oznaczenie poziomu witaminy D może być istotnym czynnikiem, wskazującym przyczynę zgonów z przyczyn niewyjaśnionych. Wyniki tych badań są niepokojące, dlatego muszą być potwierdzone na większej próbie, jednak stanowią one ważny argument w podnoszonej teraz kwestii powszechnej suplementacji witaminy D u dzieci poniżej piątego roku życia. Obecnie zaleca się jej dodawanie do diety w tej grupie wiekowej (podobnie jak w przypadku osób starszych oraz kobiet w ciąży). Analizy wykazały, że 1/4 małych dzieci cierpi na niedobór tej substancji. Dane z brytyjskiego systemu opieki zdrowotnej wskazują, że liczba przypadków krzywicy w ciągu ostatnich 10 lat wzrosła ponad czterokrotnie. Maluchy spędzają więcej czasu w pomieszczeniach, a latem zaleca się unikanie słońca, aby zapobiec rakowi skóry, który – jak się uważa – jest wywoływany promieniowaniem ultrafioletowym. Niedobór witaminy D jest szkodliwy nie tylko dla kości. Badania potwierdzają, że jest on przyczyną wielu różnorakich problemów zdrowotnych. Nie tylko kości Bibliografia Pediatr Dev Pathol, 2013; 16: 292–300 Pediatr Dev Pathol, 2014 Jul 14; Epub ahead of print J Allergy Clin Immunol, 2012; 129: 865–7 Nutrition, 2014; 30: 1225–41 Int Arch Allergy Immunol, 2012; 157: 168–75 F1000Res, 2013; 2: 159 Lancet, 2001; 358: 1500–3 Arch Dis Child, 2008; 93: 512–7 Mayo Clin Proc, 2013; 88: 1378–87 J Hum Lact, 2013; 29: 163–70 Ostatnie badania przeprowadzone przez Australijczyków wykazują, że dzieci, mieszkające w rejonach o niedostatecznym nasłonecznieniu, a w konsekwencji narażone na niedobór witaminy D, są bardziej narażone na alergie pokarmowe i skórne – w porównaniu z dziećmi żyjącymi na obszarach nasłonecznionych. Prawdopodobieństwo wystąpienia alergii na orzeszki ziemne było sześć razy większe w rejonach mniej nasłonecznionych, natomiast alergii skórnej – dwukrotnie większe. W rejonach mniejszego nasłonecznienia, dwukrotnie większe było również prawdopodobieństwo wystąpienia alergii na jajka. W innym badaniu australijskim odkryto, że dzieci matek, które spożywały w czasie ciąży pokarmy bogate w witaminę D (jak jajka czy tłuste ryby) były znacząco mniej zagrożone wypryskiem alergicznym, astmą i katarem siennym. Istnieją także dowody, że niedobór witaminy D jest głównym czynnikiem ryzyka rozwoju astmy. Z niskim poziomem witaminy D w organizmie związane są ponadto zaburzenia psychiczne. Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie Oregon Health & Science w Portland dowiodło, że dzieci z ciężkimi zaburzeniami psychiatrycznymi, w tym psychozami, miały mniejsze stężenie tej witaminy w organizmie, niż zdrowe maluchy. Ponadto 21% dzieci z ciężkimi objawami psychiatrycznymi miało niższy poziom tej substancji oficjalnie zalecanego podczas gdy problem ten dotyczył tylko 14% dzieci bez zaburzeń psychicznych. Chociaż te różnice nie miały żadnego statystycznego znaczenia, najsilniejszy związek wykazano pomiędzy niedoborem witaminy D a takimi zaburzeniami psychotycznymi, jak schizofrenia, co potwierdzają wcześniejsze doniesienia. Autorka badania, Keith Cheng, mówi, że rola witaminy D w utrzymywaniu prawidłowej pracy mózgu pozostaje nieznana, ale wiadomo, że receptory witaminy D znajdują się w rozmaitych komórkach tego narządu. – Nie wiadomo, co dokładnie się dzieje, kiedy te receptory nie są aktywne – mówi Cheng – ale wiemy, że nie znajdują się tam bez powodu. Witamina D w cukrzycy Inni naukowcy sugerują, że niedobór witaminy D zwiększa ryzyko cukrzycy. Badanie prowadzone przez ponad 30 lat 12 tys. dzieci w Finlandii wykazało, że dzieci regularnie przyjmujące suplementy z witaminą D są mniej zagrożone cukrzycą typu 1, podczas gdy te, u których podejrzewa się krzywicę, cierpią na cukrzycę typu 1 ponad trzykrotnie częściej. Z danych wynika, że dzieci regularnie otrzymujące 2000 witaminy D (tyle wynosi aktualnie zalecana dawka cierpią na cukrzycę o 80% rzadziej niż te, które przyjmują mniejsze dawki. Niedawno naukowcy ze Stockport w Wielkiej Brytanii zaprezentowali wyniki badań nad rolą suplementacji witaminy D u niemowląt w profilaktyce cukrzycy. Stwierdzili oni, że dzieci, które otrzymywały więcej witaminy D, były o 30% mniej zagrożone cukrzycą w przyszłości niż dzieci, które nie przyjmowały tej substancji. Memory Bank 120401a - Crepuscular Rays from Karen Abad on Vimeo. Słońce - na zdrowie! Przytoczone badania wskazują, że witamina D chroni przed wieloma różnymi chorobami, w tym nowotworami, chorobami serca, a nawet zgonem. Pojawia się jednak pytanie: ile należy jej zażywać, aby odczuć dobroczynne skutki tej praktyki? Jak wiadomo, najlepszym źródłem witaminy D jest słońce, ponieważ powstaje ona w skórze pod wpływem promieni słonecznych. Ekspozycja na światło słoneczne nie jest jednak zalecana dzieciom poniżej szóstego miesiąca. Ponadto wiele dzieci nie spędza na powietrzu tyle czasu, aby wyprodukować dostateczną ilość tej witaminy, szczególnie zimą. Obecnie w Wielkiej Brytanii zaleca się podawanie 280-340 witaminy D dzieciom poniżej piątego roku życia oraz 400 kobietom ciężarnym i karmiącym. Jednak zdaniem niektórych ekspertów, Mike’a Fischera z Vitamin D Association, ilość ta naraża na niedobór dzieci poniżej szóstego miesiąca. Niemowlętom karmionym sztucznie podaje się wystarczającą ilość witaminy D, ponieważ mleko modyfikowane jest wzbogacone o 400 tej witaminy w wersji L lub D. Z kolei te karmione naturalnie nie otrzymują z mlekiem matki dostatecznej ilości tej substancji. Badanie, w którym oznaczono stężenie witaminy D u dzieci karmionych wyłącznie piersią i nieotrzymujących suplementów z witaminą D,wykazało, że aż 45% z nich było zagrożonych krzywicą. Z tego względu, Vitamin D Association radzi, aby wszystkie dzieci karmione piersią otrzymywały krople z witaminą D3 (do kupienia w aptekach). Suplementację należy rozpocząć w pierwszych tygodniach życia. Alternatywnie witaminę D w wysokich dawkach może przyjmować matka karmiąca piersią. Aby w pokarmie znalazła się jej wystarczająca ilość, kobieta powinna jednak zażywać dawkę 15-krotnie większą niż aktualnie zalecana (400 dziennie)14. Z tej racji, wielu ekspertów, w tym Bruce Hollis – profesor pediatrii na Medical University of South Carolina (USA) – oraz organizacje, takie jak Vitamin D Council, zalecają kobietom ciężarnym i karmiącym witaminę D w dawce 4000-6000 dziennie. Porcja dla dzieci karmionych sztucznie oraz tych powyżej 6 miesiąca również jest prawdopodobnie zbyt niska. Vitamin D Council sugeruje podawanie niemowlętom codziennie do 1000 witaminy D, natomiast starszym dzieciom i nastolatkom 1000 na dobę na każde 11 kg masy ciała. Chociaż indywidualne zapotrzebowanie może być różne, niniejsze zalecenia pomagają nie tylko zapobiegać niedoborom witaminy D, ale też zwalczać zaburzenia spowodowane jej niedoborem. Autor publikacji:}

Wielu właścicieli uważa, że kości mięsa są bezpieczną, naturalną zabawką do żucia dla zwierząt domowych; jednak żucie dowolnego twardego materiału może złamać ząb. Psy kochają kości i mogą być tak skoncentrowane na odgryzaniu każdego kawałka tkanki, że nie zauważają pękniętego lub złamanego zęba. Czy kości są dobre dla zębów psa? […]

17 września 2021 Czy wiesz, że osteoporoza to choroba, która może rozwinąć się już w dzieciństwie! Jeśli w diecie dziecka zabraknie białka, wapnia i witaminy D, jego kości będą kruche i podatne na złamania. Dzięki odpowiednim nawykom żywieniowym maluch może uniknąć w przyszłości wielu problemów zdrowotnych. Warto pamiętać, że są choroby, na które „pracujemy” sobie życie. Osteoporoza do takich chorób należy. Przez osteoporozę kości dziecka zaczynają przypominać gąbkę Osteoporoza to choroba, w której przebiegu dochodzi do znacznego ubytku masy kostnej oraz zaburzenia mikroarchitektury kości. W efekcie zaczynają one przypominać gąbkę, są kruche i łamliwe. Wówczas wystarczy, że dziecko potknie się i upadnie, by doszło do groźnego złamania. Według kryteriów Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), osteoporoza to obniżona gęstość mineralna kości (BMD) równa lub mniejsza – 2,5 odchylenia standardowego (SD) w stosunku do szczytowej masy kostnej zdrowych, młodych, dorosłych kobiet (T-score) (1, 2). U dzieci jako kryterium diagnostyczne wykorzystywany jest wskaźnik Z-score. Jest on odniesieniem wyniku BMD do średniej wartości w analogicznej pod względem wieku grupie kontrolnej tej samej płci, uwzględniający również wzrost oraz masę ciała. Obniżenie mineralizacji kości w granicach od –1 do –2 SD (Z-score) określa się mianem osteopenii, natomiast wartości poniżej –2 SD (Z-score) – osteoporozy. Ważne! Badaniem, na podstawie którego rozpoznaje się osteoporozę jest densytometria. Masa kostna zmienia się wraz z wiekiem Masa kostna jest czymś, co zmienia się wraz z wiekiem człowieka. Kości rosną mniej więcej do 20. roku życia. Przez kolejne 10 lat ulegają kalcyfikacji, czyli uwapnieniu. U dziewczynek 80% szczytowej masy kostnej tworzy się jeszcze przed pierwszą miesiączką, w tym 50% już między 10. a 12. rokiem życia. Drugą połowę masy kości dziewczynek zyskują w ciągu kolejnych 2-4 lat. Co się dzieje dalej? Kości bardzo powoli zwiększają swoją masę, by w okolicach 30-tki osiągnąć tzw. szczytową masę kostną. Choć wartość tej masy jest w dużej mierze zapisana w genach, ogromne znaczenie ma także tryb życia, w tym sposób odżywiania się, zwłaszcza w tym najbardziej newralgicznym momencie, czyli do 30. roku życia. Czytaj też: Gdy kości dziecka się łamią – to może być osteoporoza! Niedobory wapnia i witaminy D – niebezpieczne dla dziecięcych kości! Niedobory wapnia mogą wynikać z diety ubogiej w mleko i produkty mleczne, np. u dzieci z nietolerancją laktozy lub alergią na białko mleka krowiego. Kolejną przyczyną mogą być wszelkie choroby układu pokarmowego upośledzające wchłanianie kluczowych składników odżywczych: wapnia, witaminy D, fosforu, magnezu oraz witaminy K. Na zaawansowaną osteoporozę chorują także dzieci ze zdiagnozowanym zespołem Cushinga. Choroba objawia się nagłym przyrostem masy ciała, osłabieniem siły mięśniowej, trądzikiem oraz zaburzeniami miesiączkowania. Na skórze brzucha, piersi, pośladków czy ramion pojawiają się też liczne rozstępy. Wszystkie te objawy są związane z nadmiarem poziomu kortyzolu w organizmie. Poza dietą i niektórymi chorobami do rozwoju osteoporozy u dzieci może doprowadzić masa innych czynników, w tym niska aktywność fizyczna, zbyt rzadkie przebywanie na słońcu oraz niektóre leki, np. glikokortykoidy, leki przeciwpadaczkowe, przeciwnowotworowe czy przeciwzakrzepowe. Odpowiednia dieta wzmocni kości dziecka! W leczeniu osteoporozy u dzieci bardzo ważne jest postępowanie dietetyczne. Szczególny nacisk kładzie się na dostarczenie odpowiedniej ilości wapnia oraz witaminy D, która ułatwia jego wchłanianie. 60% tego składnika powinno pochodzić z produktów mlecznych (mleka, jogurtów, serów kefirów) będących głównym źródłem wapnia. Dawka witaminy D zależy z kolei od wieku dziecka i z uwagi na ryzyko przedawkowania, zawsze należy ją podawać pod kontrolą lekarza. Spore ilości wapnia znajdują się także w niektórych warzywach, zwłaszcza: fasoli soi natce pietruszkikapuście białej i włoskiej, pekińskiej oraz czerwonej brokułach selerze porze nasionach i orzechach: laskowych, włoskich, pistacjowych, sezamie, słoneczniku czy migdałach W trosce o zdrowe kości warto podawać także dziecku owoce, szczególnie jagodowych, które dostarczają sprzyjających mineralizacji kości izaflawonidów. Podsumowując, choć osteoporozę kojarzymy głównie z osobami starszymi, na jej wczesną postać zapada coraz więcej dzieci. Najczęstszą przyczyną dieta uboga w wapń i witaminę D, brak ruchu oraz niektóre choroby, np. nietolerancja laktozy, która wymaga wykluczenia produktów mlecznych z diety. Na szczęście jako rodzice możemy zadbać o to, aby kości naszych dzieci były mocne i zdrowe! Zachęcajmy nasze pociechy do aktywności fizycznej, przypilnujmy, aby jadły duże ilości warzyw owoców oraz nabiału, będących źródłem cennych dla zdrowia składników. Twoje dziecko łamie się na skutek najdrobniejszej kontuzji? To może być osteoporoza! Już dziś umów się na densytometrię do centrum medycznego holsäMED i sprawdź stan kości swojego dziecka! Zadzwoń: 32 506 50 85 Napisz: info@ Chcemy Ci zaoferować usługi na najwyższym poziomie - dostosowane do Twoich potrzeb. Korzystamy z plików cookies, które są zapisywane w pamięci Twojej przeglądarki. Jeśli potrzebujesz więcej informacji, przeczytaj naszą politykę cookies.

Z wiekiem zachodzi kostnienie szkieletu. Kości uzyskują odpowiednią twardość i sprężystość dzięki odpowiednim związkom chemicznym (mineralnym i organicznym) dostarczanym w pokarmie. U ludzi w podeszłym wieku kości stają się bardziej kruche i podatne na złamania. 1.

Selen jest pierwiastkiem chemicznym z grupy niemetali, który odgrywa bardzo ważną rolę w ludzkim organizmie. Przez większość z nas jest niedoceniany, bo gdy obawiamy się jakichkolwiek niedoborów, częściej podejrzewamy u siebie zaniżone poziomy żelaza, magnezu lub witamin. Tymczasem selen wpływa i reguluje wiele procesów, zachodzących w naszym ciele. Jest bardzo ważny np. dla tarczycy. Selen zaliczany jest do mikroelementów, czyli pierwiastków, które w naszym organizmie występują w niewielkich ilościach. Chociaż potrzebujemy bardzo mało selenu, pełni on wiele istotnych funkcji. Dlatego tak ważne jest niedopuszczenie do jego niedoboru. Główne zadania selenu to: metabolizm hormonów tarczycy, synteza DNA, wspieranie układu immunologicznego, zapobieganie depresji, wsparcie układu sercowo-naczyniowego, walka z wolnymi rodnikami (przede wszystkim chroni czerwone krwinki przed ich toksycznym działaniem). Jednak nowe badania sugerują, że selen może także chronić nas przed osteoporozą. Osteoporoza a selen Z czasem kości stają się słabsze i bardziej podatne na złamania. Osteoporoza dotyka głównie starszych dorosłych. Choroba ta dotyka w przybliżeniu 1 na 3 kobiety w wieku powyżej 50 lat, a 1 na 5 mężczyzn będzie miał złamania z powodu osteoporozy. Istnieje kilka czynników ryzyka osteoporozy, których ludzie nie mogą uniknąć, takich jak podeszły wiek i płeć. Ale eksperci zidentyfikowali również pewne modyfikowalne czynniki ryzyka, na przykład to, że palenie tytoniu i picie alkoholu zwiększają ryzyko. Naukowcy uważają również, że czynniki dietetyczne mogą odgrywać rolę. Do tej pory skoncentrowano się na większości badań dotyczących żywienia, a w szczególności na niedoborze wapnia ze względu na jego kluczową rolę w zdrowiu kości. Autorzy najnowszego badania uważają jednak, że inne mikroelementy mogą wpływać na ryzyko osteoporozy. Postanowili skoncentrować się na selenie. Naukowcy opublikowali swoje wyniki w czasopiśmie BMC Musculoskeletal Disorders. Naukowcy pozyskali dane od 6267 uczestników, którzy odwiedzili Centrum Badań Zdrowia Departamentu Szpitala Xiangya. Wszyscy uczestnicy mieli 40 lat lub więcej i wypełnili szczegółowe kwestionariusze częstotliwości posiłków. Co ważne, naukowcy odnotowali także inne parametry, które mogą wpływać na osteoporozę, takie jak picie, palenie, wskaźnik masy ciała i poziom aktywności fizycznej. Ogólnie osteoporoza była obecna u 9,6% uczestników – 2,3% u mężczyzn i 19,7% u kobiet. Korzystając z danych z kwestionariusza, naukowcy podzielili uczestników na cztery grupy, które uszeregowali od najwyższego do najniższego spożycia selenu. Zgodnie z oczekiwaniami osoby z najniższym poziomem selenu w diecie miały najwyższe ryzyko rozwoju osteoporozy. Autorzy zaobserwowali zależność dawka-odpowiedź; innymi słowy, spożycie selenu miało ujemną korelację z ryzykiem osteoporozy – im więcej osób spożywało, tym mniejsze jest ryzyko. Nawet po kontrolowaniu czynników takich jak wiek, płeć i BMI związek był nadal znaczący; dotyczyło to zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Autorzy uważają, że jest to pierwsze badanie, które bezpośrednio odnosiło spożycie selenu do osteoporozy. Mimo że wykorzystali stosunkowo dużą wielkość próby i wzięli pod uwagę szeroki zakres zmiennych, nadal istnieją znaczące ograniczenia, dlatego konieczne są dalsze badania. Selen – nadmiar Ponieważ selen występuje w naszym organizmie w niewielkich ilościach, trzeba też uważać, by nie doszło do jego przedawkowaniach. W większych ilościach selen może doprowadzić do bardzo poważnych zaburzeń. Nie bez powodu niegdyś sądzono, że jest toksyczny dla ludzkiego organizmu. Dlatego też samodzielne suplementowanie tego pierwiastka nie jest wskazane. Selen – dieta Produkty, w których znajduje się bardzo dużo selenu, to łosoś, orzechy (szczególnie brazylijskie), tuńczyk, podroby (np. nerki), nasiona. Czytaj też:Liczba zgonów z powodu raka odbytu rośnie. Oto 3 znaki ostrzegawcze, na które należy zwrócić uwagę Źródło: Medical News Today/Zdrowie Wprost

^{Kości dzieci są mniej podatne na złamania, ponieważ zawierają więcej tkanki chrzęstnej. Fałsz Liczba zdobytych punktów za to pytanie: 0/1pkt. Pytanie 30/30 Zaznacz funkcje szkieletu. Regulacja czynności życiowych. Trawienie tłuszczów. Liczba zdobytych punktów za to pytanie: 0/4pkt. kręg. Prawda Dźwiganie ciężaru ciała.}

Kiedy myślimy o kościach, myślimy, że jest to szkielet pozbawiony życia; Jednak kości są żywym organem, który rośnie i zmienia kształt w ciągu naszego część formowania się naszych kości jest wynikiem sił, których używamy podczas naciskania i rozciągania, oprócz wszystkich czynności, które wykonujemy w naszym kości doświadczają ogromnych sił podczas wykonywanych przez nas ruchów, czasami nie zdając sobie sprawy z ich wpływu. Na przykład, kiedy pięta wykonuje potrójny skok i uderza w ziemię, siła jest około 15 razy większa od masy ciała lub małego się, jakie są pliki konsekwencje treningu fizycznego dla kości .Spis treści1 Jak zmienia się struktura kości podczas ćwiczeń fizycznych?2 Jaki jest wpływ treningu fizycznego na kości?3 Jak dłużej mieć mocne kości?4 Czy ćwiczenia są korzystne dla naszych kości?5 Zawarcie6 Numer ReferencyjnyJak zmienia się struktura kości podczas ćwiczeń fizycznych?Reakcja kości na siły jest różna na całej długości. W pobliżu stawów kości stają się większe, a także gęstsze, podczas gdy trzony kostne są zwykle większe i grubsze, przy niewielkich zmianach gęstości kości. Kości również zmieniają kształt. Oś kości piszczelowej zaczyna się jako okrągła rurka, jednak rozszerza się do tyłu, gdy rośnie i zaczyna się poruszać, aż do uzyskania kształtu zaczniemy mniej obciążać nasze kości, są one konsumowane, a efekty są nie mniej dramatyczne. Astronauci tracą do 1% masa kostna w nogach w ciągu miesiąca w kosmosie, podczas gdy osoby z urazem rdzenia kręgowego tracą nawet połowę masy kostnej w jest wpływ treningu fizycznego na kości?Zwykle mięśnie przylegają blisko stawów, więc siły mięśniowe są nawet większe niż siły uderzenia. W rezultacie plik kości mają wielki wpływ , to łącznie ponad pięciokrotność masy ciała, nawet podczas tym sensie kość piszczelowa skraca się na chwilę do jednego milimetra, gdy Twoja stopa dotyka ziemi podczas biegu. Kość wykrywa te drobne zmiany i może rosnąć w niesamowity sposób miesiące po rozpoczęciu ćwiczeń, aby zmniejszyć ryzyko przykład ramię tenisisty trzymającego rakietę ma o 20% szersze kości i zawiera o 40% więcej minerałów kostnych w porównaniu z drugą ręką, podczas gdy biegacze sprinterscy mają nawet o jedną trzecią więcej kości na goleni niż osoby, które nie nie wszystkie ćwiczenia dają nam duże, mocne kości. Wydaje się, że do wytworzenia sił mięśniowych i uderzenia wystarczająco dużego, aby spowodować przesunięcie kości, potrzebne są silne uderzenia, takie jak uderzenie o ziemię podczas skoku lub uderzenie piłką rezultacie nie wszystkie ćwiczenia wydają się korzystne dla kości na przykład pływacy i rowerzyści mogą mieć zdrowe serca, płuca i mięśnie, jednak ich kości nie różnią się zbytnio od osób, które nie dłużej mieć mocne kości?Kości powstają pod wpływem sił przez całe życie: nawet w wieku 15 miesięcy dzieci, które zaczynają chodzić, mają do 40% więcej kości w goleni w porównaniu z dziećmi, które jeszcze nie zaczęły chodzić, a efekty utrzymują się co najmniej do XNUMX%. jego osiągniemy naszą ostateczną wysokość, kości wydają się mieć mniejszą zdolność zwiększania szerokości, szczególnie w pobliżu stawów. Podczas gdy niektóre korzyści stopniowo zanikają, po zaprzestaniu ćwiczeń kości, które nadal są ćwiczone, są silniejsze nawet długo po zakończeniu ćwiczenia są korzystne dla naszych kości?Ćwiczenia w dzieciństwie mogą zapewnić nam większe i silniejsze kości na resztę naszego życia. Jest to bardzo ważne, ponieważ dzięki wzmocnieniu i powiększeniu naszych kości prawdopodobieństwo ich złamania jest mniejsze wraz z wiekiem. Ćwiczenia są bardzo skuteczne w budowaniu mocnych kości u dzieci, oprócz zmniejszenia utraty masy kostnej podczas leżenia w łóżku, są również skuteczne w odwracaniu utraty masy kostnej po urazie rdzenia ramach projektu wpływ ćwiczeń na masę kostną u osób starszych do tej pory były znacznie mniejsze. To duży problem, ponieważ kości łamią się częściej wraz z wiekiem. Brak znacznej poprawy jakości kości wynika z faktu, że nie możemy wytworzyć tak dużej siły, jak się starzejemy lub że kości są mniej wrażliwe na wytwarzane działające na kości podczas ruchu i codziennych ćwiczeń silnie wpływają na wielkość, kształt i wytrzymałość kości. Mniej ruchu może sprawić, że kości będą słabsze i bardziej podatne na złamania, ale aktywność i ćwiczenia, takie jak bieganie, piłka nożna lub tenis, mogą wzmocnić nasze ReferencyjnyAlex Ireland, właśnie to ćwiczenie wpływa na twoje kości. For Businessinsider [wersja poprawiona w czerwcu 2016 r.]

W szkielecie kostnym u dzieci dużą część szkieletu stanowi tkanka chrzęstna, która jest elastyczna i mało podatna na złamania, umożliwia też powiększanie się kości w trakcie intensywnego wzrostu. W trakcie rozwoju tkanka chrzęstna jest zastępowana przez tkankę kostną, proces kostnienia trwa do 25 roku życia.

PublicDomainPictures / Pixabay Nie ulega wątpliwości, iż kości palców – paliczki, czy inne kości składające się na dłoń są bardzo podatne na załamania. Pewnie nawet większość z Czytelników jeżeli miała w życiu złamaną jakąś kość, to najprawdopodobniej tę konstruująca dłoń i palce. Połamane palce, czy szerzej połamane kości dłoni to częsta konsekwencja wypadków komunikacyjnych, czy innych zdarzeń, za skutki, których ponosi odpowiedzialność osoba trzecia lub jej ubezpieczyciel. Jak chociażby upadki na niebezpiecznych schodach (za krótki, nierówne stopnie, brak poręczy), na oblodzonym, nieodśnieżonym chodniku, czy przytrzaśnięcia dłoni, palców drzwiami. Repertuar zdarzeń w wyniku, których dochodzi do złamania tych kości jest więc praktycznie nieograniczony. Co prawda może się wydawać, iż w porównaniu z innymi konsekwencjami wypadków uszczerbek na zdrowiu w postaci złamanych kości dłoni jest relatywnie niewielki, to jednak i tak konsekwencje tego urazu są dla osoby poszkodowanej w sposób oczywisty dotkliwe. Ból, konieczność rehabilitacji, czy ograniczenie w codziennym funkcjonowaniu nie są fantazja poszkodowanego. Niewątpliwie zatem jeżeli do zdarzenia doszło z winy osoby trzeciej, to poszkodowanemu w wyniku zdarzenia, które doprowadziło do złamania kości paliczków lub innych kości dłoni należy się zadośćuczynienie i odszkodowanie za koszty leczenia. Co bierze się pod uwagę przy ustalaniu wysokości odszkodowanie za złamany palec, za złamaną kość dłoni? Po pierwsze wskazać należy, iż prawo nie przewiduje w przypadku określania wysokości należnego zadośćuczynienia żadnych sztywnych kryteriów, przeliczników, czy temu podobnych. Sąd wydający wyrok w sprawie o zadośćuczynienie, a wcześniej ubezpieczyciel bierze pod uwagę całość okoliczności dotyczących osoby poszkodowanego, konsekwencji zdrowotnych doznanego urazu ich wpływu na życie codzienne i zawodowe ofiary wypadku. Niewątpliwie jednak najistotniejszym kryterium przy ocenie wysokości należnego zadośćuczynienia jest kryterium zdrowia, a raczej zakresu w jakim osoba poszkodowana doznała uszczerbku na zdrowiu. Uszczerbek na zdrowiu, który może mieć charakter trwały lub długotrwały, choć w przypadku złamań raczej mowa o trwałym, ocenia lekarz orzecznik, a w toku sprawy sądowej biegły lekarz sądowy z dziedziny ortopedii. Oceny tej w przypadku roszczeń zgłaszanych z ubezpieczenia OC – odpowiedzialności cywilnej dokonuje się w oparciu o uchwalona dla potrzeb ZUSU tabelę uszczerbków na zdrowiu, gdzie Ustawodawca dla danego rodzaju uszczerbku przyporządkował widełki w jakich lekarz ortopeda powinien ocenić dany uszczerbek na zdrowiu. Punktacja ta w przypadku placów i kości śródręcza wygląda tak: Złamania i zwichnięcia kciuka (pierwszej kości śródręcza i paliczków kciuka) – w zależności od ustawienia, zniekształcenia i stopnia zaburzeń funkcji kciuka: a) z przemieszczeniem prawy 5–10 lewy 3–8 b) z dużym przemieszczeniem i zniekształceniem prawy 10–20 lewy 8–15 Utraty w obrębie kciuka: a) utrata opuszki prawy 5 lewy 3 b) utrata paliczka paznokciowego prawy 10 lewy 8 c) utrata paliczka paznokciowego z częścią paliczka podstawowego (do 2/3 długości paliczka) prawy 15 lewy 10 d) utrata paliczka paznokciowego i paliczka podstawowego poniżej 2/3 długości lub utrata obu paliczków bez kości śródręcza prawy 20 lewy 15 e) utrata obu paliczków z kością śródręcza prawy 30 lewy 25 Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie kciuka (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) – powodujące: a) ograniczenie funkcji prawy 3–10 lewy 1–8 b) znaczne ograniczenie funkcji prawy 10–20 lewy 8–15 c) upośledzenie funkcji graniczące z następstwami utraty kciuka prawy 20–30 lewy 15–25 Palec wskazujący. Utraty w obrębie palca wskazującego: a) utrata opuszki prawy 5 lewy 3 b) utrata paliczka paznokciowego prawy 7 lewy 5 c) utrata paliczka paznokciowego z 1/3 dalszą paliczka środkowego prawy 8 lewy 5 d) utrata paliczka paznokciowego i środkowego powyżej 1/3 prawy 12 lewy 10 e) utrata trzech paliczków prawy 17 lewy 15 f) utrata palca wskazującego z kością śródręcza prawy 23 lewy 20 Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie palca wskazującego oraz II kości śródręcza (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) – powodujące: a) ograniczenie funkcji – w zależności od stopnia prawy 3–8 lewy 1–5 b) znaczne ograniczenie funkcji – w zależności od stopnia prawy 8–12 lewy 5–10 c) bezużyteczność palca graniczącą z utratą wskaziciela prawy 17 lewy 15 Palec trzeci, c zwarty i piąty Utrata całego paliczka lub części paliczka: a) palca trzeciego i czwartego – za każdy paliczek prawy 3 lewy 2 b) palca piątego – za każdy paliczek prawy 1 lewy 1 Utrata palców III, IV lub V z kością śródręcza prawy 12 lewy 8 Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie palców III, IV, V i odpowiednich kości śródręcza (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) – powodujące: a) ograniczenie funkcji palca – w zależności od stopnia prawy 2 lewy 1 b) znaczne ograniczenie funkcji palca – w zależności od stopnia prawy 4 lewy 3 c) bezużyteczność palca granicząca z utratą prawy 7 lewy 5 Jak więc widać uszczerbek na zdrowiu może wynosić od 1 do dwudziestu kilku procent. Jak to się przekłada na zadośćuczynienie? Moim zdaniem i według doświadczenia Naszej Kancelarii od wielu lat prowadzącej sprawy związane z odszkodowaniami i zadośćuczynieniem zadośćuczynienie w przypadku złamania kości palców lub śródręcza może wynieść od kilku do kilkudziesięciu tysięcy złotych w zależności od danego stanu faktycznego. Żeby nie by gołosłownym najlepiej odwołać się do kilku wyroków jakie w tego typu sprawach zapadały przed sądami. I tak w wyroku: XVIII C 30/15 – Sąd Okręgowy w Poznaniu w dniu 2017-03-21 zasądził na rzecz pokrzywdzonego zł tytułem zadośćuczynienia, przy czym w toku sprawy zakład ubezpieczeń wypłacił już zł zadośćuczynienia, przy następującym stanie faktycznym: “podejrzany naruszając w dniu zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym doprowadził do kolizji z motocyklem przezeń prowadzonym, w następstwie której to motocykl uległ uszkodzeniu zaś okierujący tym pojazdem doznał uszkodzeń ciała w postaci oderwania kciuka lewego oraz złamania II i III kości śródręcza lewego, w wyniku czego niezbędny był zabieg operacyjny awulsyjnej amputacji tego kciuka oraz dalsze zabiegi etapowej plastyki skóry. Powód wskazał, że w następstwie wypadku doznał obrażeń, które uniemożliwiały mu przez okres czterech miesięcy (według stanu na dzień założenia pozwu) wykonywanie pracy zarobkowej w ramach umowy zlecenia w pełnym wymiarze. Nadto wskazał, że kalectwo uniemożliwia mu obecnie wykonywanie szeregu czynności niezbędnych w świadczonej przez niego pracy, co z kolei znacząco wpływa na jego wydajność, a tym samym wysokość jego wynagrodzenia. Wyjaśnił przy tym, że amputacja kciuka spowodowała ogromne trudności z wykorzystaniem przezeń lewej ręki, bowiem nawet najprostsze czynności wymagają znacznego wysiłku bądź pomocy osób trzecich. Przy tym podniósł, że brak kciuka uniemożliwia mu także jazdę motocyklem, a jazda samochodem jest także znacząco utrudniona. Wg wskazań opinii biegłych: ortopedy – traumatologa dr P. J. (1) i neurologa dr A. G. (1) powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu wynoszącego (mając na uwadze stan sprzed rekonstrukcji) 22% (w tym: 20% za amputację lewego kciuka, 5% za zaburzenia czucia w obrębie zrekonstruowanego kciuka oraz 2 % za złamania kości II i III śródręcza). W ocenie neurologa powód w wyniku wypadku nie doznał osobnego neurologicznego uszczerbku na zdrowiu. Występujące u powoda zaburzenia neurologiczne związane z uszkodzeniem nerwów obwodowych są bowiem oceniane łącznie z zaburzeniami kostnymi. Amputacja kciuka lewego jest urazem trwałym i żadne rekonstrukcje nie przywrócą fizjologii mechanizmu motorycznego jego działania. Leczenie rehabilitacyjne u powoda zostało już zakończone.” W innym wyroku XVIII C 1505/15 – Sąd Okręgowy w Poznaniu z 2017-09-19 Sąd uznał za zasadne łączne zadośćuczynienie dla pokrzywdzonego w kwocie zł, a stan faktyczny wyglądał tak: “W wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 21 sierpnia 2010 r. powód doznał złamania otwartego palca V ręki prawej dominującej oraz złamania kompresyjnego trzonów kręgów piersiowych. Obrażenia te skutkują trwałym ograniczeniem ruchów i funkcji palca V ręki prawej oraz przetrwałym zespołem bólowym kręgosłupa piersiowego z towarzyszącym ograniczeniem ruchomości. Obecnie w badaniu ortopedycznym stwierdza się zespół bólowy kręgosłupa piersiowego z towarzyszącym ograniczeniem ruchów oraz usztywnienie palca V ręki prawej dominującej w stawie międzypaliczkowym bliższym. Powód ma miernie ograniczone tworzenie pięści prawej i częściowo upośledzoną zdolność chwytną ręki prawej. Jest praworęczny. Zmiany te stanowią skutek wypadku z dnia 21 sierpnia 2010 r. i są trwałym uszczerbkiem na zdrowiu wynoszącym łącznie 11% (7% w zw. związku z kręgosłupem i 4% w związku z uszkodzeniem palca). Leczenie złamania otwartego palca V ręki prawej było powikłane brakiem zrostu w obrębie paliczka podstawowego i wymagało finalnie usztywnia. Pozostawiło trwałe i nieodwracalne następstwa i nie należy spodziewać się poprawy funkcji tego palca Kwota zadośćuczynienia ma powodowi zrekompensować doznaną krzywdę. Z zasad doświadczenia życiowego niewątpliwym jest jednak, że wraz z upływem czasu, konsekwencje wypadku stają się o wiele mniej odczuwalne dla powoda niż bezpośrednio po wypadku, czy też po upływie nawet kilku lat. W chwili złożenia pozwu od zdarzenia upłynęło 5 lat. Powód powrócił do normalnego funkcjonowania, nadal prowadzi swoją firmę, w której pracuje. Powrócił do jazdy na motorze, uprawiania sportów. Złamanie kręgów piersiowych nie spowodowało usztywnień w zakresie kręgosłupa, czy pourazowych bloków kostnych, które miałyby wpływ na ograniczenie ruchomości. Ograniczenie ruchomości, które obecnie występuje u powoda wynika z przetrwałego zespołu bólowego, a nie z mechanicznych ograniczeń w kręgosłupie. Sztywność palca utrudnia zdolność chwytną ręki, też takie czynności jak np. pisanie, witanie się itp., jednak nie wyklucza ręki z normalnego funkcjonowania.” Jak więc widać nawet wydawałoby się niezbyt istotne złamanie w obrębie kości śródręcza może wiązać się z godnym zadośćuczynieniem dla osoby poszkodowanej.

Podsumowując, komputery Mac są mniej podatne na programy typu adware niż te z systemem Windows, ale mimo adware stanowi zagrożenie dla ich bezpieczeństwa. Więcej informacji na temat tego, co należy z tym zrobić, znajduje się poniżej. Adware na urządzeniach mobilnych. Na ekranach urządzeń mobilnych nie ma raczej powierzchni do

Wpisz p jeśli zdanie jest prawdziwe lub f jeśli jest fałszywe 1)Związki mineralne zawarte w tkance kostnej nadają jej elastyczność i sprężystość 2)Budowa kości nie zmienia się wraz z wiekiem 3)Kości dzieci są mniej podatne na złamania,ponieważ zawierają więcej tkanki chrzęstnej 4)Proces kostnienia szkieletu zachodzi przez całe życie człowieka 5)Związki mineralne zawarte w tkance kostnej nadają jej sztywność i twardość 6)Budowa kości zmienia się wraz z wiekiem, z czasem stają się one bardziej kruche 7)Kości dorosłych są bardziej podatne na złamanie,ponieważ zawierają więcej tkanki chrzęstnej niż kostnej 8)Kostnienie polega na zastępowaniu tkanki chrzęstnej tkanką kostną

Jakie są objawy złamania kości: utrzymujący się ból. obrzęk, bardzo wyraźny w miejscu urazu. zasinienie. problemy z poruszaniem zranioną kończyną. tkliwość. deformacja okolicy złamania. mrowienie z możliwą utratą czucia w kończynie. zanik tętna poniżej miejsca uszkodzenia.

^{W tym artykule dowiesz się, co zrobić, aby poradzić sobie z chrapaniem po złamaniu nosa, w tym z użyciem urządzenia do oddychania podczas snu. Dowiesz się również, jak stosować CPAP (ciągłe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych), aby pomóc Ci oddychać podczas snu. Być może zastanawiasz się również, co możesz zrobić, aby Twój partner nie słyszał Twojego chrapania. Próba manipulacji przy nosie Idealnym momentem na zbadanie kości nosa po złamaniu nosa jest czas, kiedy obrzęk jest minimalny, a kość jest ruchoma. Pacjent powinien zostać oceniony przez lekarza laryngologa tak szybko, jak to możliwe, zwykle nie później niż w ciągu pięciu dni. Celem jest wykonanie manipulacji w znieczuleniu zanim kości w pełni się utrwalą, lub do czasu osiągnięcia 12 lub 14 dni. Bezbolesność jest często wskaźnikiem, że złamanie się zagoiło. W wyniku tego trudniej jest skorygować deformację kosmetyczną. Manipulacja kości nosa może być pomocnym sposobem na ułożenie nosa i przywrócenie funkcji dróg oddechowych. Zabieg ten powinien być wykonany w ciągu siedmiu do 14 dni po urazie. Podczas manipulacji należy sprawdzić, czy kości nosa nie są nieprawidłowo umiejscowione i czy nie występują alergie na leki. Procedura może być mniej inwazyjna niż złamanie nosa i może być wykonana zarówno przez lekarzy, jak i laików. Należy jednak pamiętać, że nadal istnieje możliwość utrzymania się złamania nosa po złamaniu, co może prowadzić do powikłań. Jedną z metod zamkniętej redukcji jest ręczne nastawienie. Jednak proste instrumenty mogą poprawić wyniki. Kleszcze Walshama są przeznaczone do redukcji kości nosa w przypadkach przemieszczonej przegrody. Kleszcze Ascha są używane do redukcji kości nosa, które są uderzone. Obie kleszcze są podatne na powodowanie urazów zmiażdżenia błony śluzowej lub krwiaków. Dlatego przy stosowaniu obu tych technik lekarze powinni kierować się dobrym osądem klinicznym. Kompleksowe badanie przedmiotowe i wywiad pomogą lekarzowi w postawieniu dokładnego rozpoznania złamania kości nosa. Lekarz badający musi ocenić siłę, kierunek i zakres urazu. Jeśli złamanie jest złożone, wymagana jest otwarta redukcja (złamanie przez przełamanie kości). Pacjent powinien być monitorowany przez 6 do 12 miesięcy po urazie. W przypadku niewielkiego krwawienia można zastosować 4% kokainę lub 0,25% Neo-Synephrine w sprayu. Stosowanie urządzenia do oddychania podczas snu Być może rozważają Państwo zastosowanie urządzenia do oddychania podczas snu, aby poradzić sobie z tym stanem. Aparat CPAP działa poprzez pompowanie powietrza do nosa przez maskę nosową, aby pomóc utrzymać drożność dróg oddechowych podczas snu. Urządzenie jest podłączone do małego kompresora powietrza, który dostarcza powietrze do nosa przez rurkę. Wywiera ono nacisk na tkanki, aby otworzyć i zamknąć drogi oddechowe. Można również rozważyć zastosowanie urządzenia zapobiegającego chrapaniu. Urządzenia te są podobne do sportowych ochraniaczy na zęby i mocuje się je na zewnętrznej stronie nosa. Środki udrożniające nos i leki na alergię mogą pomóc w łatwiejszym oddychaniu podczas snu. Jeśli masz poważne problemy z alergią, powinieneś zminimalizować ilość roztoczy w swojej sypialni i stosować leki antyhistaminowe. Nawilżacz powietrza może pomóc w utrzymaniu drożności zatok podczas snu. Jeśli masz niepewne drogi oddechowe, możesz rozważyć użycie urządzenia do oddychania podczas snu, aby zapobiec epizodom oddychania w nocy. Może to być również korzystne dla niemowląt z niedorozwiniętymi płucami. Nosowy aparat CPAP jest niechirurgicznym rozwiązaniem tego przewlekłego stanu. Jego działanie polega na ciągłym pompowaniu powietrza do dróg oddechowych podczas snu, co pomaga głębiej oddychać. CPAP CPAP dla chrapiących złamania nosa jest najbardziej skutecznym leczeniem chrapania u większości pacjentów, ale niewielka liczba może skorzystać z chirurgii w celu poprawy oporu nosa. Chirurgia nosa może być skuteczną opcją dla prostych chrapiących i tych z historią bezdechów. Leczenie chirurgiczne jest również skuteczne w poprawie zgodności i przylegania do CPAP. W większości przypadków pacjenci są w stanie wrócić do pracy następnego dnia. Mogą spodziewać się pewnego bólu, ale jest on zazwyczaj do opanowania dzięki lekom dostępnym bez recepty i pastylkom na gardło. Chrapanie powinno się zmniejszyć lub zniknąć w miarę gojenia się podniebienia miękkiego i tworzenia się tkanki bliznowatej. Niektórzy pacjenci mogą mieć trudności z przełykaniem przez kilka dni, ale większość tych problemów jest tymczasowa i powinna zniknąć sama po kilku dniach. Najczęstszą formą leczenia bezdechu sennego jest ciągłe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych (CPAP), które jest złotym standardem. Niestety, wielu pacjentów ma problemy z tolerowaniem CPAP. Urządzenie polega na noszeniu podczas snu maski, która wtłacza powietrze do gardła pacjenta. Zwiększone ciśnienie w drogach oddechowych utrzymuje gardło otwarte podczas snu pacjenta. Jeśli podejrzewasz, że masz złamanie nosa, możesz być kandydatem do operacji. Inne operacje na chrapanie mogą obejmować tonsillektomię i uvulopalatopharyngoplastykę. Zabiegi te powodują zmianę położenia tkanek miękkich i przesunięcie dolnej szczęki do przodu. Pozostała tkanka podniebienia miękkiego jest następnie uzdrawiana i usztywnia się, minimalizując drgania tkanek. Procedury chirurgiczne mogą również poprawić chrapanie i pomóc ludziom schudnąć. Ta operacja jest opcją dla tych, którzy mają znaczne problemy z chrapaniem. Czujne czekanie Pierwszym krokiem w leczeniu chrapania po złamaniu nosa jest ustalenie, czy masz złamanie. Jeśli złamanie jest niewielkie, może nie stanowić problemu chirurgicznego. W przeciwnym razie, może być lepiej zastosować podejście typu “poczekamy i zobaczymy”. Jeśli chrapiesz tylko w nocy i nie budzisz swojego partnera, czujne czekanie może być dobrym rozwiązaniem. Jeśli jednak chrapanie zakłóca Twój sen w ciągu dnia, czujne czekanie nie jest właściwym rozwiązaniem. Alternatywą może być diagnoza chrapania i bezdechu sennego. Implanty podniebienne Pomimo oczywistego dyskomfortu związanego z chrapaniem, jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby zminimalizować to zaburzenie. Możesz używać aparatu CPAP, który wdmuchuje powietrze pod ciśnieniem do maski zakładanej na nos. Inną opcją jest spanie na aparacie ustnym. Urządzenie to przesuwa dolną szczękę do przodu i jest dopasowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. W przypadku nadwagi konieczna może być znaczna redukcja masy ciała. Oprócz leczenia problemu podstawowego, w przypadku zmiany struktury nosa może być konieczny zabieg chirurgiczny. Złamanie nosa może uniemożliwić przepływ powietrza i może prowadzić do bezdechu sennego. Zabieg chirurgiczny zwany septoplastyka może pomóc skorygować ten problem i zmniejszyć chrapanie. W większości przypadków, procedura ta zajmie około 30 minut. Jeśli przeszedłeś już operację, a Twój nos jest nadal spuchnięty, można zastosować dolne pozycjonery szczękowe, aby otworzyć drogi oddechowe. Można również wykonać zabiegi chirurgiczne w celu zwiększenia rozmiaru dróg oddechowych. Chociaż chrapanie jest częstym objawem, może być również oznaką bezdechu sennego lub OSA. Jeśli chrapanie jest spowodowane przez przeszkodę, lekarz może zalecić operację nosa, aby poprawić oddychanie i złagodzić objawy. Podczas tego zabiegu, będziesz musiał być pewien, że doświadczasz zmniejszenia chrapania i utrudnienia przepływu powietrza w nosie. Leczenie chirurgiczne stosowane w celu korekcji złamań nosa jest najskuteczniejsze w przywracaniu drożności dróg oddechowych nosa i zmniejszaniu obturacji. W zależności od charakteru Twojego złamania, możesz mieć ten zabieg wykonany w szpitalu, gdzie uzyskasz dobre wyniki kosmetyczne i wkrótce będziesz w drodze. Po operacji możesz wrócić do normalnych zajęć, a problemy z chrapaniem zostaną rozwiązane. Zobacz inne posty:} Bez względu na miejsce, w którym doszło do złamania kości śródstopia objawy są takie same. W pierwszej kolejności pojawia się silny ból najczęściej po bocznej stronie stopy. Ulega on nasileniu w trakcie uciskania stopy, podczas chodzenia, czy też ruchu palcami stopy, a ustępuje przy odciążeniu stopy. Ponadto w związku z tym Użytkownik Brainly Użytkownik Brainly Biologia Gimnazjum rozwiązane kości dzieci są mniej podatne na złamania ponieważ zawierają więcej tkanki chrzęstnej prawda czy fałsz proces kostnienia szkieletu zachodzi przez całe życie człowieka prawda czy fałsz Reklama Reklama Użytkownik Brainly Użytkownik Brainly Kości dzieci są mniej podatne na złamania ponieważ zawierają więcej tkanki chrzęstnej. PRAWDAProces kostnienia szkieletu zachodzi przez całe życie człowieka. FAŁSZ (kończy się on około 20-25 roku życia) Dzięki wielkie : ) Reklama Reklama Najnowsze pytania z przedmiotu Biologia Opisz różnice w budowie i lokalizacji poszczególnych rodzajów tkanki łącznej właściwej. Wyjaśnij na podstawie informacji i własnej wiedzy w jaki sposób analiza dna roślin znalezionego w miejscu popełnienia przestępstwa może przyczynić się … do ustalenia jego sprawcy. Podaj podstawową różnicę między rozmnażaniem się organizmów a namnażanie się wirusów. Dowiedz się jakie rośliny runa leśnego mają właściwości lecznicze napisz nazwy dwóch takich roślin. Co to jest granica wieloletniego śniegu? Co to jest morena czołowa? Co to jest pole firnowe? Co to jest jęzor lodowcowy? Jak nie umrzeć przedwcześnie. Co jeść, aby dłużej cieszyć się zdrowiem? Jak starzeje się umysł człowieka?. Jak działa dług tlenowy na organizm człowieka, sportowca?. Gdzie znajduje sie tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana szkieletowa. Dawniej ludzie żyli w brudzie. Kiedy i dlaczego zaczęliśmy o siebie dbać?. Poprzednie Następne Reklama

Odpowiednia kombinacja tych składników odżywczych jest niezbędna do pobudzenia metabolizmu kości. Oprócz nich, związki znane jako „karotenoidy”, które znajdują się w zielonych warzywach, słodkich ziemniakach i marchwi, są wymagane ze względu na ich ochronną rolę, jeśli chodzi o utrzymanie gęstości mineralnej kości.

^{Złamanie ręki to zdarzenie, które może stanowić podstawę do odszkodowania w polisie na życie. Wysokość świadczenia jest zależna od zakresu ochrony, rodzaju złamania oraz wysokości sumy treściPokaż wszystkie Zwiń Dodatkowa ochrona w polisie na życie może zapewnić większą szansę na otrzymanie świadczenia. Złamanie ręki może być zdarzeniem objętym ochroną, a pieniądze z odszkodowania można przeznaczyć na dowolny cel – np. rehabilitację. Sprawdzamy, jak wysokie świadczenie można dostać, czy rodzaj złamania ma znaczenie oraz gdzie znaleźć odpowiednią polisę. Jaka polisa chroni na wypadek złamania ręki? Aby polisa na życie zapewniała świadczenie z tytułu złamania ręki, należy odpowiednio rozszerzyć zakres ochrony. W swoim podstawowym zakresie ubezpieczenie nie oferuje takiego zabezpieczenia. Warto zaznaczyć, że podstawowa polisa na życie zapewnia ochronę na wypadek śmierci ubezpieczonego. Każde dodatkowe zdarzenie objęte ochroną wymaga zakupu odpowiedniego rozszerzenia. Rozszerzenie zdrowia osoby ubezpieczonej może zapewnić zarówno odszkodowanie z tytułu złamania kości, operacji chirurgicznej, pobytu w szpitalu, ale również pomoc w zorganizowaniu rehabilitacji, pokrycie jej kosztów oraz usługi wynikające z pakietu assistance, jak np. transport medyczny. Dla ubezpieczyciela ważny będzie stopień urazu ciała – na tej podstawie obliczany jest procent odszkodowania. Istotne jest, czy ręka, która uległa złamaniu to ręka dominująca czy nie, czy złamanie było otwarte, z przemieszczeniem oraz czy będzie wymagało dłuższego leczenia. Każde złamanie jest nieco inne i może wymagać innego czasu oraz formy rekonwalescencji. Warto pamiętać o tym, że oprócz złamania, podstawą do otrzymania świadczenia mogą być również: uraz ciała, operacja, rehabilitacja, czasowa niezdolność do wykonywania pracy, assistance medyczne. Spore znaczenie ma suma ubezpieczenia wybranej polisy, ponieważ to w oparciu o tę konkretną kwotę będzie obliczana będzie wysokość odszkodowania. Oznacza to, że za uraz ręki można otrzymać zarówno 300 zł, jak i 10 000 zł lub więcej. Jeśli ubezpieczony zdecydował się na maksymalny zakres ochrony w polisie na życie to suma świadczeń może być naprawdę wysoka i sięgać nawet kwoty 100 000 zł (świadczenie z tytułu złamania kości, operacji chirurgicznej, hospitalizacji powyżej 3 dni, dłuższej niezdolności do pracy). Złamanie ręki dla każdego ubezpieczonego może oznaczać zupełnie coś innego ze względu na wykonywany zawód. Taki rodzaj kontuzji dla pracownika biurowego może skutkować krótszą lub dłuższą nieobecność w pracy, z kolei dla osoby, która prowadzi swoją firmę i wykonuje działalność związaną np. z wyrobem produktów, w których wymagana jest szczególna precyzja – może to uniemożliwić zarobkowanie. Świadczenie z polisy na życie może być zatem niezwykle rodzaj złamania ręki ma znaczenie w polisie na życie? W przypadku złamania ręki medycyna rozróżnia trzy rodzaje: złamanie śródręcza, palców oraz nadgarstka. Oprócz tego ważne jest również, czy złamanie jest otwarte czy zamknięte. Podczas urazu kości może dojść także do przemieszczenia lub oderwania kości. Najczęściej spotykane przypadki złamania ręki dotyczą palców, a wynika to z faktu, że kości paliczków są bardzo kruche i podatne na urazy. Tego rodzaju złamania często występują u osób grających w siatkówkę lub koszykówkę, ale i w życiu codziennym, np. po upadku na ziemię. Charakterystyczne dla tego złamania są ból, obrzęk, zasinienie. Złamanie śródręcza to z kolei uraz, który może być wynikiem przygniecenia, uderzenia lub przyciśnięcia. W sporcie taka kontuzja ma często miejsce u bokserów. Złamanie objawia się silnym bólem, obrzękiem, zasinieniem oraz zniekształceniem ręki. W przypadku złamania nadgarstka uraz powstaje najczęściej po upadku bezpośrednio na rękę. Taki upadek może mieć miejsce zarówno w życiu codziennym, jak i w czasie treningu, np. biegania. Uraz objawia się bólem oraz obrzękiem ręki. Każdy z powyższych urazów może mieć charakter otwarty oraz zamknięty. W przypadku złamania zamkniętego nie zawsze jest konieczna operacja, a samo leczenie może zakończyć się na czasowym usztywnieniu ręki. Z kolei złamanie otwarte będzie wymagało ingerencji chirurgicznej, usztywnienia oraz potrzebna może być rehabilitacja, która pomoże przywrócić wynosi przykładowe odszkodowanie za złamaną rękę? Każda polisa na życie może oferować nieco inną formę wsparcia w przypadku złamania kości. Wynika to zarówno z wybranej sumy ubezpieczenia, jak i z tego, co dokładnie oferuje umowa dodatkowa. Przed zakupem warto przyjrzeć się dokładnie kilku różnym ofertom, by wybrać ochronę, którą uzna się za najlepszą w swoim przypadku. PZU Dodatkowe indywidualne ubezpieczenie na wypadek złamania kości Oprócz umowy podstawowej klient PZU może zdecydować się również na rozszerzenie dotyczące złamania kości. Wysokość świadczenia różni się w zależności od rodzaju złamania. PZU Dodatkowe indywidualne ubezpieczenie na wypadek złamania kości spowodowanego NW Zdarzenie Jaki % SU Jednej albo kilku kości nadgarstka 5% Jednej albo kilku kości śródręcza 5% Nasady bliższej kości ramiennej 10% Nasady dalszej kości łokciowej lub nasady dalszej kości promieniowej 10% Jednej albo obu kości paliczków kciuka 12% Trzonu kości ramiennej 20% Tab. 1 Opracowanie własne na podstawie danych PZU Warta – Twoje NNW W polisie Twoje NNW klient może otrzymać wsparcie finansowe z tytułu różnych zdarzeń, a jednym z nich jest złamanie kości. W przypadku urazu ręki, ubezpieczyciel wypłaci odszkodowanie wyliczone na podstawie uszczerbku i w oparciu o wybraną sumę ubezpieczenia. Warta – Twoje NNW Zdarzenie Jaki % SU Złamanie kończyny górnej (bez palców) 3% Złamanie palca (za każdy palec) 1,5% Skręcenie/zwichnięcie palców 1% Tab. 2. Opracowanie własne na podstawie danych zawartych na Generali – NNW Rodzinne Polisa, jaką oferuje Generali, chroni nie tylko złamanie ręki, ale również inne urazy i zdarzenia. W ramach polisy Generali można liczyć na wysokie kwoty odszkodowania, warto więc wybrać wyższą sumę ubezpieczenia. Generali NNW Rodzinne Zdarzenie Jaki % SU złamanie kości ramiennej prawej 30% złamanie kości ramiennej lewej 25% złamanie jednej z kości przedramienia prawej 20% złamanie jednej z kości przedramienia lewej 15% Złamanie obu kości przedramienia prawego 30% Złamanie obu kości przedramienia lewego 25% Złamanie kości nadgarstka prawego 20% Złamanie kości nadgarstka lewego 15% Złamanie kciuka prawego 15% Złamanie kciuka lewego 10% Tab. 3. Opracowanie własne na podstawie danych zawartych na Czy polisa może pomóc, gdy złamana ręka będzie wymagać rehabilitacji? Złamanie kości nie ma jednego określonego scenariusza, zatem nie można przewidzieć tego, jak szybko uda się dojść do zdrowia i odzyskać sprawność. Uraz kości może być prosty i wymagać wyłącznie unieruchomienia na jakiś czas, ale mogą również pojawić się komplikacje jak uszkodzenie nerwu, zbyt ciasny opatrunek czy konieczność długotrwałej rehabilitacji. Towarzystwo ubezpieczeniowe może zapewnić pomoc w zorganizowaniu rehabilitacji oraz pokryć koszty z nią związane. Jeśli po urazie ręki konieczne będą wizyty u specjalisty oraz leczenie – pomóc może właśnie duże odszkodowanie za złamanie ręki u dziecka? Złamana kość może zapewnić odszkodowanie również dzieciom. Polisa szkolna NNW obejmuje ochroną różne urazy, w tym także złamanie kości kończyny górnej. Oferta NNW dla dziecka TU Złamanie w obrębie kości ramiennej Złamanie w obrębie kości przedramienia Złamanie w obrębie kości nadgarstka Złamanie w obrębie kości palca PZU NNW Szkolne 5-7% 2-4% 1-3% 1-3% Nationale-Nederlanden – Ubezpieczenie dziecka bez przerwy 600 -1 000 zł Signal Iduna NNW Dzieci i Młodzieży Szkolnej 1,4 – 4,9% 1,4 – 2,8% 1,4 – 2,8% 0,7 – 1,4% Opracowanie własne. Jeśli rodzic wie o tym, że jego dziecko jest bardzo aktywne i np. regularnie trenuje jakiś sport – warto by zadbał o odpowiednią ochronę dla swojej pociechy. Odszkodowanie z polisy NNW można przeznaczyć na dowolny cel, może to być zarówno rehabilitacja, jak i nagroda za przebyty za złamaną rękę z dwóch polis na życie? Warto pamiętać o tym, że złamanie kości może zapewnić jedno odszkodowanie lub więcej (w zależności od ilości umów dodatkowych) ale również o tym, że złamanie ręki może zapewnić podwójne odszkodowanie, jeśli posiada się dwa ubezpieczenia. Część klientów, oprócz indywidualnej polisy na życie, posiada również ubezpieczenie grupowe w miejscu pracy lub w banku i takie rozwiązanie może zapewnić dwa świadczenia w sytuacji, gdy dojdzie do złamania. Nie ma ograniczeń w zakresie liczby ubezpieczeń – można posiadać polisę indywidualną oraz grupową lub np. dwie indywidualne o różnym zakresie ochrony. Takie rozwiązanie może zapewnić ubezpieczonemu więcej korzyści na nie będzie odszkodowania za złamanie ręki? Samo złamanie kości nie zawsze stanowi podstawę do wypłaty świadczenia z polisy. Kiedy nie będzie odszkodowania za złamanie ręki? Ubezpieczyciel powinien takie sytuacje opisywać w umowie w punkcie o wyłączeniach odpowiedzialności. Towarzystwo ubezpieczeniowe może nie wypłacić pieniędzy, jeśli do złamania doszło wskutek: brania udziału w bójce, rozruchach lub protestach, prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu lub innych substancji odurzających, prowadzenia pojazdu bez wymaganych uprawnień. Na brak wypłaty świadczenia może wpływać również karencja. Karencja to okres między zawarciem umowy polisowej, a rozpoczęciem ochrony w konkretnym zakresie, np. na wypadek złamania ręki. Karencja trwa najczęściej od 1 do 24 miesięcy, ale dla każdego zdarzenia w umowie może być przewidziany inny okres ochronny. Jeśli więc do złamania kości doszło kilka dni po podpisaniu umowy – ubezpieczyciel może nie wypłacić odszkodowania. Co jeszcze może wpłynąć na brak odszkodowania? Mogą stać za tym limity świadczeń. Ubezpieczyciel na każdy rok polisowy może przewidywać maksymalną liczbę zdarzeń lub praktykować wypłacanie świadczenia do wyczerpania określonej kwoty. Jeśli ubezpieczony jest osobą aktywną fizycznie i uprawia kontuzjogenny sport, nie każde złamanie będzie stanowiło podstawę do otrzymania odszkodowania. Gdzie znaleźć dobre ubezpieczenie na wypadek złamania? Każde ubezpieczenie na życie oferuje nieco inny zakres ochrony oraz sposób rozliczania zdarzenia polisowego. Oznacza to, że w kilku różnych polisach za samo złamanie ręki można otrzymać bardzo różne kwoty świadczenia. Z tego właśnie powodu warto dokonać dokładnej analizy dostępnych ofert. W ten sposób łatwiej będzie dotrzeć do najbardziej korzystnego rozwiązania. Pomóc może porównywarka ubezpieczeniowa lub ranking polis na życie. Polisa na życie ma za cel zapewnić solidne wsparcie w wielu różnych sytuacjach, w których dochodzi do zagrożenia życia i zdrowia dla Ciebie oraz Twoich bliskich. Należy jednak pamiętać, że ważna jest również cena takiej polisy, dlatego, aby uniknąć przepłacania za składkę, dobrze będzie najpierw porównać ceny ubezpieczeń w naszym kalkulatorze. Ofertę spośród 20 dostępnych towarzystw ubezpieczeń znajdziesz już od 3 złotych dziennie. W 1 kalkulacji możesz porównać aż do 5 ofert. 1. Wysokość odszkodowania za złamaną rękę zależy od kilku czynników – samego urazu, ale i posiadanej polisy 2. Minimalne świadczenie za złamanie ręki to kilkaset złotych, maksymalne – ponad 10 000 zł 3. Odszkodowanie za złamanie ręki może uzyskać też dziecko w ramach taniej polisy NNW 4. W przypadku posiadania kilku ubezpieczeń obejmujących złamanie ręki, dostaniemy sumę wszystkich świadczeń Najczęściej zadawane pytania o ubezpieczenia na wypadek złamania rękiJakie są objawy złamania kości?Złamanie kości najłatwiej rozpoznać po silnym ostrym bólu w miejscu złamania. Oprócz tego pojawia się również obrzęk, zasinienie, a nawet krwiak. Pojawiają się trudności w ruchomości pozostałych stawów oraz spore długo leczy się złamanie ręki?To kwestia indywidualna, która dodatkowa jest zależna od rodzaju złamania. Część urazów będzie wymagała czasowego unieruchomienia, np. w gipsie, inne z kolei mogą wymagać operacji chirurgicznej oraz dłuższego leczenia związanego z po złamaniu ręki potrzebna jest rehabilitacja?Nie każde złamanie kości wymaga rehabilitacji. Dotyczy to najczęściej bardziej skomplikowanych złamań, np. złamania z przemieszczeniem lub złamania i kiedy obowiązuje ochrona z ubezpieczenia na życie?Ochrona w polisie na życie działa przez całą dobę oraz na całym świecie. Warto jednak przed podpisaniem umowy dodatkowej sprawdzić, jak długą ubezpieczyciel przewiduje karencję dla określonego zdarzenia można otrzymać dwa odszkodowania z polisy na życie?Tak, można otrzymać dwa lub więcej świadczeń. W przypadku jednej polisy dzieje się tak np. gdy dojdzie do kilku zdarzeń objętych ochroną (np. złamanie kości, operacja chirurgiczna oraz pobyt w szpitalu). Dwa odszkodowania mogą również zapewnić dwie polisy na kwota odszkodowania różni się w przypadku złamania prawej lub lewej ręki?Tak, ubezpieczyciele odróżniają rękę dominującą od drugiej i w takim przypadku można spodziewać się wyższego odszkodowania z tytułu złamania ręki prawej lub lewej. Dzięki stale poszerzanej wiedzy dostarczamy treści o ubezpieczeniach najwyższej jakości, w oparciu o dogłębną analizę ofert towarzystw obecnych na polskim rynku ubezpieczeniowym. Z nami wybierzesz polisę, która będzie dopasowana do indywidualnych potrzeb.} ^{Stąd nazwa choroby – greckie „osteon” oznacza kość, natomiast „poros” z łac. to dziura. U osoby zmagającej się z osteoporozą następuje ubytek masy kostnej, co sprawia, że kości robią się podatne na złamania. Na jej powstanie wpływ ma szereg różnych czynników – m.in. sposób odżywiania, skłonności genetyczne}

Gwałtowny upadek może stać się przyczyną złamania kości. Złamanie jest bardzo bolesne, a w przypadku złamania kręgosłupa również bardzo niebezpieczne – może bowiem doprowadzić do nieodwracalnych zmian, a nawet do paraliżu. W przypadku złamania ręki lub nogi udaj się z dzieckiem do szpitala. Pamiętaj o właściwym unieruchomieniu kończyny. Aby unieruchomienie było skuteczne, powinno obejmować prawie całą kończynę. Np. przy uszkodzeniu kostki powinno sięgać kolana, a przy złamaniu podudzia – aż do uda. Złamanie uda wymaga unieruchomienia za pomocą deski sięgającej od stopy po pachwinę. Jeśli podejrzewasz, że doszło do urazu kręgosłupa, nie ruszaj dziecka, lecz wezwij natychmiast pogotowie. Zobacz film: "8-latek z wrodzoną łamliwością kości podbija internet" spis treści 1. Objawy złamania kości 2. Postępowanie przy złamaniu kości 3. Leczenie złamań kości 4. Postępowanie po usztywnieniu złamania rozwiń 1. Objawy złamania kości Niekiedy w chwili złamania kości u dziecka można usłyszeć charakterystyczne strzyknięcie lub trzask. Poza tym, pojawia się ograniczenie lub całkowita niemożność ruchu oraz intensywny ból. Jeśli bolesność nasila się przy próbie poruszania kończyną, istnieje ryzyko, że doszło do złamania. Maluch nie chce wtedy ruszać ręką lub stawać na złamaną nogę. U najmłodszych szkrabów jest to często pierwszy niepokojący objaw złamania. Dodatkowo pojawia się silny obrzęk, a w niektórych przypadkach krwawienie. Do ciężkich urazów kończyn zaliczamy złamanie z przemieszczeniem, gdy złamana kość ustawia się ukośnie, a także złamanie otwarte, gdy część kości przecina skórę. Niektóre złamania początkowo przypominać mogą skręcenie lub stłuczenie, dlatego niezbędne jest wykonanie zdjęcia RTG. Czasem bowiem części złamanej kości wciąż ściśle do siebie przylegają lub kość jest jedynie nadłamana. O złamanie u dziecka nietrudno, najczęściej jest ono wynikiem nieostrożnej zabawy, kończącej się np. upadkiem z huśtawki, czy niefortunnym upadkiem na dłoń. Skąd taka podatność na urazy? Otóż, kości malucha są mniej twarde niż u osób dojrzałych. Ponadto, wciąż rosną, w szczególności w okolicy stawów, a dokładniej w chrząstkach nasadowych. Złamania kości u najmłodszych posiadają dwie charakterystyczne cechy. U dzieci często występuje złamanie podokostnowe. Zwane jest także złamaniem typu zielonej gałązki, gdyż podobnie jak ona, kość dziecka ulega złamaniu wyłącznie z jednej strony, natomiast druga strona oraz okostna pozostają w stanie nienaruszonym. Dzieci cały czas rosną, co w odniesieniu do złamań ma swoje zalety, ale i wady. Dobra informacja to taka, że wraz ze wzrastaniem malucha będzie dochodzić do samoistnej korekty niektórych zniekształceń. Zła informacja to taka, że złamania w obrębie chrząstki nasadowej mogą skutkować zaburzeniami wzrostu dziecka. 2. Postępowanie przy złamaniu kości Unieruchom złamaną kończynę. Unieruchomienie zmniejszy ból i ryzyko przemieszczenia się kości. Usztywnij złamaną kość wraz z dwoma sąsiadującymi z nią stawami – powyżej i poniżej złamania. Obandażuj złamaną kończynę razem z długą linijką, deseczką, szyną czy choćby z dwoma sztywnymi kijkami. Złamaną rękę powieś na temblaku z chusty trójkątnej. Złamaną nogę unieruchom poprzez zabandażowanie razem kolan i kostek obu nóg. Złamany palec okręć bandażem wraz z sąsiednimi palcami. Jeśli występuje złamanie otwarte i uszkodzona jest także skóra, przykryj ją sterylnym opatrunkiem lub choćby zakryj czystą, materiałową chusteczką. Jeśli ręka lub noga jest zniekształcona, nie prostuj jej! Prostowanie złamanej kończyny jest bardzo bolesne. Poza tym możesz uszkodzić otaczające złamanie tkanki. Nastawianie złamania to zadanie dla lekarza. Daj dziecku środek przeciwbólowy – najlepiej w czopku. Jeśli jest to tabletka, to podaj ją z minimalną ilością wody. Nie podawaj dziecku niczego do picia ani jedzenia, ponieważ w szpitalu może okazać się, że konieczne jest znieczulenie ogólne i przeprowadzenie operacji. Jeśli po urazie lub upadku maluch nie może poruszać kończyną lub ruch wywołuje silny ból i nie mija, koniecznie zawieź dziecko do lekarza. Pamiętaj: pod żadnym pozorem nie odwlekaj wizyty u lekarza, ponieważ narastający obrzęk, a czasem również niedokrwienie kończyny, może utrudnić powrót do zdrowia. 3. Leczenie złamań kości W szpitalu lekarz zleca zwykle wykonanie zdjęcia rentgenowskiego, w razie potrzeby nastawia złamaną kość pod narkozą i zakłada opatrunek gipsowy. Złamania bez przemieszczenia nie wymagają nastawienia, a jedynie unieruchomienia w opatrunku gipsowym lub syntetycznym. Syntetyczny opatrunek jest znacznie lżejszy i wygodniejszy – rodzice muszą go kupić sami w aptece (koszt: około 40 zł). Standardowo zakłada się opatrunek gipsowy. U dzieci kości zrastają się prawie trzy razy szybciej niż u dorosłych. Czas unieruchomienia kończyny zależy od rodzaju złamania: 2-3 tygodnie w prostych przypadkach, 6-8 tygodni w urazach skomplikowanych. Złamanie z przemieszczeniem wymaga ręcznego nastawienia kości po zastosowaniu znieczulenia. Przy skomplikowanych złamaniach, np. złamaniach wieloodłamowych, konieczna bywa operacja chirurgiczna, założenie wyciągu, a po zdjęciu gipsu – rehabilitacja. W operacjach, podczas których łączy się odłamy kostne (osteosynteza – zespolenie kości) stosuje się śruby, druty i specjalne urządzenia stabilizujące. Konieczność wykonania zabiegu chirurgicznego u dzieci zachodzi tylko w 10% przypadków. W 9 na 10 przypadków po złamaniu kości maluchowi zakłada się gips, szynę lub po prostu bandaż unieruchamiający. Jeżeli chodzi o gips, niekiedy konieczne jest pozostanie w szpitalu przez 1-2 dni, w celu obserwacji małego pacjenta. Gdy nie jest to wymagane, można od razu zabrać dziecko do domu. 4. Postępowanie po usztywnieniu złamania Przez kilka pierwszych dni, w złamanym miejscu może utrzymywać się obrzęk oraz bolesność. Kończynę dolną najlepiej trzymać uniesioną i ochraniać, a górną dodatkowo unieruchomić temblakiem. Jeżeli dziecko odczuwa ból kończyny usztywnionej gipsem lub spostrzeżesz jakiekolwiek zmiany (takie jak bladość, siność, odrętwienie, brak czucia) w obrębie palców stóp, czy rąk widocznych spod gipsu, należy udać się z maluchem do szpitala. Gdy obrzeża gipsu ranią skórę dziecka, najlepiej obkleić uszkodzone miejsca plastrem. Nie wolno samodzielnie odginać ani umieszczać niczego pod gipsem. Opatrunek gipsowy chroń przed zamoczeniem w wodzie. Podczas mycia dziecka zabezpiecz gips, owijając go szczelnie plastikowymi torebkami. Najczęstszym złamaniem wieku dziecięcego jest złamanie obojczyka. Bardzo często zdarza się u noworodków podczas trudnego porodu. Gdy jest nierozpoznane, można zaobserwować u maluszka niepokojące objawy (nieporuszanie rączką po stronie złamania, po około dwóch tygodniach wystąpienie ognisk kostnienia w postaci widocznego zgrubienia). Złamanie obojczyka dobrze goi się samo, ale bez prawidłowego nastawienia może grozić pozostaniem zgrubienia. Podstawowa opieka sprowadza się do odpowiedniego układania noworodka w łóżeczku, a u starszych dzieci – unieruchomienia w odwiedzeniu. Joanna Krocz polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Dr n. med. Szymon Kujawiak Specjalista w dziedzinie ortopedii i traumatologii ruchu.

W niektórych przypadkach konieczna jest interwencja chirurgiczna (dotyczy zwłaszcza złamania Jonesa). Ma ona na celu zespolenie kości lub jej fragmentów za pomocą specjalnych śrub, co wydłuża proces leczenia. W przypadku złamania zmęczeniowego proces zrostu kości może trwać nawet do 20. tygodni.

Złamania u dzieci są szczególnie częste latem, ponieważ ta pora roku wiąże się z ich największą aktywnością fizyczną. Złamania u dzieci oraz inne urazy: zwichnięcia czy skręcenia zdarzają się najmłodszym najczęściej latem. Dlaczego tak się dzieje, jak najlepiej uchronić przed nimi dziecko i jak postępować, gdy już do nich dojdzie? Zapraszamy do lektury artykułu. Latem dzieci częściej ulegają urazom niż o każdej innej porze roku. Powodem jest ich większa niż zazwyczaj aktywność fizyczna. Dzieci mają więcej wolnego czasu i chętnie spędzają go na zewnątrz. Zwłaszcza że pogoda dopisuje. Dają więc upust swojej energii, wyczyniając przeróżne harce na świeżym powietrzu. Złamania u dzieci, zwichnięcia i skręcenia - z takimi schorzeniami pojawiają się podczas wakacji w szpitalach rodzice ze swoimi pociechami. Polecamy: Urazy głowy u dzieci: co robić, by ich uniknąć? [WYWIAD z neurologiem dziecięcym] Złamania u dzieci: jak im zapobiegać podczas wakacji? Zapobieganie złamaniom u dzieci oraz innym pojawiającym się w czasie wakacji urazom nie jest łatwe. Trudno przewidzieć, kiedy do nich dojdzie, a i dzieci są tak pełne energii, zwłaszcza podczas letnich podróży, że trudno cały czas mieć je pod czujnym rodzicielskim okiem. Mimo to można wprowadzić działania, które zmniejszą ryzyko wystąpienia urazów. Zadbaj, by twoje dziecko było aktywne fizycznie przez cały rok. Dzięki regularnym ćwiczeniom kości dziecka będą mocniejsze, a jego mięśnie mniej podatne na naciągnięcia. Ciało, które nie zostało przygotowane na wakacyjny, większy niż zazwyczaj, wysiłek, jest bardziej podatne na urazy niż wysportowany organizm. Mocnym kościom sprzyja również odpowiednia dieta. W menu naszego dziecka nie powinno więc zabraknąć wapnia i witaminy D3. Dzięki tej ostatniej wapń jest łatwiej przyswajany przez organizm. Warto więc podawać najmłodszym takie produkty jak mleko, ser, jogurty, brokuły, białą fasolę. Złamaniom u dzieci zapobiega również wyposażenie najmłodszych w odpowiedni sprzęt. Ochraniacze na kolana, łokcie oraz kask, zapobiegający urazom głowy, mogą znacznie złagodzić skutki ewentualnych upadków. Plusem jest to, że dzieci uwielbiają takie gadżety i nie powinno stanowić problemu namówienie najmłodszych na ich założenie. Zminimalizowanie skutków upadku i uchronienie przed zwichnięciami czy złamaniami u dzieci pozwoli osiągnąć... odpowiednia technika upadku. Warto porozmawiać z dzieckiem i wyjaśnić, że jeśli już dojdzie do takiej sytuacji, najlepiej spróbować zamortyzować wypadek. Jeśli zapowiada się na to, że upadniemy do przodu, trzeba przyciągnąć do siebie ręce, zgiąć kolana - przyjąć pozycję płodu - i starać się spaść na bok. Choć instynktownie możemy wyciągać przed siebie ręce, nie powinniśmy tego robić. Taka postawa może się skończyć stłuczeniami bądź złamaniami kości dłoni, barku, stawu biodrowego lub przedramienia. Podobnie z upadkiem na kolana - możemy bolesnie złamać staw kolanowy lub doświadczyć odprysku kości. Upadając na plecy, zbliżmy podbródek do klatki piersiowej, ugnijmy kolana i rozłóżmy ręce na boki, by zwiększyć powierzchnię ciała, która będzie miec kontakt z podłożem. Po upadku nie należy szybko podnosić się z miejsca, nawet jeśli wydaje się, że nic groźnego nam się nie stało. Zminimalizuj przeszkody, na które może natrafić twoje dziecko podczas wakacyjnych wyjazdów. Nad wszystkim nie da się zapanować, ale już podczas planowania podróży możesz wybrać do wynajęcia pokój na parterze, w otoczeniu przyrody, a nie ruchliwej ulicy czy betonowego osiedla. W czasie takich wyjazdów staraj się mieć dziecko zawsze w zasięgu wzroku. Zobacz: Opaski na kleszcze dla dzieci – sprawdź, jaką wybrać, by była skuteczna Pierwsza pomoc w użądleniach i ukąszeniach Złamania u dzieci: jak pomóc w tym i innych urazach? Jeśli jednak nasze dziecko ulegnie wypadkowi, trzeba wiedzieć, jakie zastosować działania, by w jak najkrótszym czasie udzielić mu właściwej pomocy. Postępowanie zależy oczywiście od obrażeń, jakich dziecko doznało. Pamiętajmy, by na wakacyjne wypady zawsze zabierać ze sobą apteczkę. Potłuczenia to najmniej groźne ze wszystkich urazów, jakim ulega dziecko. I one też zdarzają się najczęściej. Pojawiają się na skutek upadków, gdy skóra w dość drastyczny sposób zetknie się z podłożem i drobne naczynia podskórne ulegną uszkodzeniu. Na ich skutek powstają znane wszystkim siniaki, które czasem przyjmują dość bolesną formę. Najlepszą pomocą w tym przypadku będzie przyłożenie najpierw zimnego kompresu, zmniejszającego krwawienie podskórne, a następnie, po jednym dniu, stosowanie ciepłych okładów, rozszerzających naczynia krwionośne. Pomocy możemy również udzielić dziecku w przypadku skręcenia kończyny. Jak je rozpoznać? Najczęściej skręcenie dotyczy stawu skokowego, nadgarstka lub stawu kolanowego. Zranione miejsce szybko sinieje i staje się obrzmiałe. Dziecko odczuwa ból i ma trudności z chodzeniem. Wszystko przez to, że doszło do zbyt dużego rozciągnięcia torebki stawowej. W ukojeniu bólu pomogą zimne okłady z lodu, warto je wykonywać nawet przez 24 h od niefortunnego upadku. Można również założyć bandaż elastyczny lub stabilizator (na staw skokowy), a skręconą rękę umieścić na temblaku. W przypadku tego rodzaju urazów należy także, w miarę możliwości, ograniczyć chodzenie, poruszanie ręką. Natomiast najlepszej pomocy w przypadku złamań u dzieci, które są znacznie poważniejszym urazem, udzieli lekarz. Jeśli dziecko złamie kończynę, należy więc wezwać pogotowie. Czekając na przyjazd ratowników nie należy ruszać złamanej ręki lub nogi ani, tym bardziej, samodzielnie próbować jej nastawiać. Jedyne, co możemy zrobić, to schłodzić miejsce urazu za pomocą zimnego kompresu oraz, jeśli występuje krwawienie, zatamować je, używając opatrunku uciskowego. Przeczytaj: Ukąszenia owadów u dzieci. Pierwsza pomoc przy ugryzieniach przez owady Czy artykuł był przydatny? Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań. Jak możemy to poprawić? Nasi Partnerzy polecają NOWY NUMER POBIERZ PORADNIK! Darmowy poradnik, z którego dowiesz się, jak zmienia się ciało kobiety w ciąży, jak rozwija się płód, kiedy wykonać ważne badania, jak przygotować się do porodu. Pobieram > Pobieram

na stanowisku, że młodsze dzieci są w znacznym stopniu podatne na znie-kształcające wpływy, a zeznania przez nie dostarczane są wątpliwej jakości (Ce-ci i in. 1987; Ceci, Bruck 1993). Współ-czesne badania nad różnicami w podat-ności na sugestię w zależności od wieku badanych nie są jednak tak jednoznacz- ^{Zawartość: Z czego właściwie są zrobione kości?Zmiana kości w miarę wzrostu dzieciJaka jest w tym rola wapnia?Zmiany kostne nie kończą się na tymPrzeżyjmy zabawne faktyFakty z kościNa wynosMoże być trudno to sobie wyobrazić, patrząc na maleńkiego noworodka, ale to niemowlę ma około 300 kości - a kości te rosną i zmieniają kształt każdego drugiej strony dorośli mają 206 kości, które stanowią około 15 procent ich masy - czy naprawdę właśnie powiedzieliśmy, że dzieci mają prawie 100 kości więcej niż dorośli? Jak to możliwe?Cóż, mimo że kości wydają się twarde i sztywne, w rzeczywistości składają się z żywej tkanki i wapnia, który jest zawsze gromadzony i odrzucany przez całe się bliżej, jak to wyjaśnia rozbieżność między dzieckiem a czego właściwie są zrobione kości?Większość kości składa się z kilku warstw tkanki:okostna: gruba błona na zewnętrznej powierzchni kościkość zbita: gładka, twarda warstwa widoczna w kościach szkieletusiatkowaty: gąbczasta tkanka w zbitej kościszpik kostny: galaretowaty rdzeń kości, z którego powstają rozwoju kości nazywa się kostnieniem. Właściwie zaczyna się około ósmego tygodnia rozwoju embrionalnego - całkiem niesamowite! Mimo to po urodzeniu wiele kości Twojego dziecka jest zbudowanych w całości z chrząstki, rodzaju tkanki łącznej, która jest twarda, ale elastyczna. Niektóre kości Twojego malucha są częściowo wykonane z chrząstki, aby dziecko było ładne i elastyczność jest konieczna, aby rosnące dzieci mogły zwinąć się w ograniczonej przestrzeni macicy przed urodzeniem. Ułatwia również mamie i dziecku, kiedy nadchodzi pora na ekscytującą podróż przez kanał rodny podczas kości w miarę wzrostu dzieciGdy Twoje dziecko dorośnie do dzieciństwa, większość tej chrząstki zostanie zastąpiona przez rzeczywistą kość. Ale dzieje się coś innego, co wyjaśnia, dlaczego 300 kości po urodzeniu staje się 206 kościami w wieku kości Twojego dziecka ulegnie stopieniu, co oznacza, że rzeczywista liczba kości zmniejszy się. Przestrzeń, która oddziela końce dwóch kości, które ostatecznie się zrastają, jest również chrząstką, podobnie jak tkanka, którą masz w czubku całym organizmie dochodzi do stopienia się kości. Możesz zauważyć, że między kośćmi czaszki dziecka znajduje się jedna lub więcej miękkich przestrzeni. Te „miękkie punkty” mogą cię nawet trochę przerażać, ale są całkowicie normalne. Nazywa się je ciemiączkami i ostatecznie zamkną się, gdy kości zrosną się razem. Zastępowanie chrząstki połączoną kością rozpoczyna się, gdy maleńkie naczynia krwionośne - zwane naczyniami włosowatymi - dostarczają bogatą w składniki odżywcze krew osteoblastom, komórkom tworzącym kości. Osteoblasty tworzą kość, która najpierw pokrywa chrząstkę, a następnie ją u dzieci wzrost kości następuje na końcach wielu kości, które mają płytki wzrostu. Rosnąca tkanka na każdej płytce determinuje ostateczny rozmiar i kształt kości. Kiedy osoba przestaje rosnąć, płytki wzrostu zamykają wzrostowe są słabsze niż inne części szkieletu Twojego dziecka i dlatego są bardziej podatne na złamania i inne urazy. Dlatego upadek z roweru może wylądować w gipsie, podczas gdy ty możesz upaść podobnie i po prostu mieć siniak - być może na ciele i jest w tym rola wapnia?Wapń jest minerałem niezbędnym do tworzenia nowej tkanki kostnej. Występuje zarówno w mleku matki, jak i w mieszance. A jeśli Twoje dziecko jest oporne na późniejsze zjadanie zielonych warzyw liściastych, przypomnij mu, że wapń znajdujący się w tych warzywach (a także w produktach mlecznych) pomaga mu rosnąć. Zmiany kostne nie kończą się na tymWe wczesnej dorosłości fuzja kości i wzrost kości ustały. Kości dorosłe są bardzo mocne, ale lekkie. I na pewno teraz, kiedy masz swoje 206 kości, wszystko gotowe, prawda?Cóż, nie do końca. Chociaż wydają się być solidne i niezmienne, kości nieustannie przechodzą proces zwany przebudową. (Ale prawdą jest, że liczba kości, które zwykle nie zmienia się po tym momencie).Przebudowa polega na utworzeniu nowej tkanki kostnej i rozpadzie starszej kości na wapń i inne minerały, które są uwalniane do krwiobiegu. Ten proces jest znany jako resorpcja i jest to całkowicie normalna i zdrowa część funkcji kości - w rzeczywistości zachodzi przez całe życie. Ale u dzieci tworzenie się nowej kości wyprzedza resorpcję. Jest kilka rzeczy, które mogą przyspieszyć utratę masy kostnej. Obejmują one:zmiany hormonalne związane z menopauząnadmierne spożycie alkoholupostępujący wiek Najczęstszym stanem wpływającym na utratę masy kostnej jest osteoporoza, która powoduje, że kości tracą część swojej gęstości i stają się bardziej podatne na zabawne faktyStruktura kości i stawów w ludzkim ciele jest zarówno złożona, jak i fascynująca - tak jak Ty. Kości pasują do siebie jak ogromna układanka i polegają na różnych mięśniach, które poruszają się w stawach od szyi i szczęki aż po z kościCzęścią ciała, która zawiera najwięcej kości, jest ręka. Składa się z aż 27 pojedynczych czerwonych i białych krwinek w organizmie powstaje w szpiku udowa, znajdująca się w udzie, jest najdłuższą kością w kość w kształcie strzemienia, znajdująca się głęboko w uchu, jest najmniejszą kością w przechowują około 99 procent wapnia w organizmie i składają się w około 25 procentach z szkielet całkowicie zastępuje się co około 10 lat w wyniku przebudowy. To trochę jak przebudowa kuchni, z tą różnicą, że nowa wygląda niesamowicie podobnie do dwa rodzaje materiału kostnego: korowy, twardy, o którym myślisz, gdy wyobrażasz sobie szkielet, oraz beleczkowaty, który jest bardziej miękki i gąbczasty i często znajduje się wewnątrz dużych kości są zaprojektowane tak, aby wytrzymać dwa do trzech razy większą masę chrzęstna nie ma regularnego ukrwienia i nie odnawia się, więc urazy chrząstki są trwałe. Na szczęście są też mniej wynosProces wzrostu i fuzji kości u dzieci jest niezwykły. Aby mieć pewność, że kości Twojego dziecka pozostaną zdrowe przez wiele lat, należy przekazać kilka ważnych lekcji. Pomiędzy nimi:Zapewnij odpowiednią ilość wapnia w diecie Twojego dziecka (i Twojej). Organizm nie wytwarza wapnia, więc cały potrzebny wapń musi być spożywany w pożywieniu lub suplementach. Zdrowa żywność bogata w wapń obejmuje niskotłuszczowe produkty mleczne (mleko, ser, jogurt), nasiona, migdały, białą fasolę i warzywa liściaste, takie jak szpinak i kapusta ćwiczenia z obciążeniem, takie jak chodzenie lub podnoszenie ciężarów, jako część zwykłego programu ćwiczeń lub zabawnej aktywności które w bezpieczny sposób sprawdzają kości i mięśnie, mogą pomóc w promowaniu zdrowia kości w wieku dorosłym - ale nigdy nie jest za wcześnie, aby o tym myśleć!Upewnij się, że dostarczasz wystarczającą ilość witaminy D w swojej diecie lub w suplementach. Witamina D pomaga organizmowi wchłaniać wapń. Uzyskanie wystarczającej ilości białka jest również ważne dla długotrwałej siły kości i mięśni. Jeśli Twoje dziecko zaskakuje Cię deklaracją wczesnego wegetarianizmu, upewnij się, że zna dobre źródła białka oprócz mięsa. (I zawsze rozmawiaj z pediatrą o zmianach w diecie).}

Są to: odcinek lędźwiowy kręgosłupa, szyjka kości udowej. Na podstawie badania można ocenić, ile gramów wapnia oraz innych minerałów znajduje się w danym segmencie kości. Im wyższa zawartość związków mineralnych, tym gęstsze są Twoje kości, a im są one gęstsze, tym silniejsze, a jednocześnie mniej podatne na złamania.

Używanie przemocy wobec słabszych to przejaw instynktu pierwotnego, charakterystycznego dla całej przyrody, której częścią jest również człowiek. Krzywdzenie dzieci jest formą tego instynktu, a problem jest tak stary jak ludzkość. Termin "dziecko krzywdzone" czy "dziecko maltretowane" (z ang. child abuse and neglect) jest stosunkowo nowy, wprowadzony dopiero w latach 60. ubiegłego wieku przez amerykańskiego pediatrę H. Kempego. Nastąpiło to w sto lat po opublikowanej przez profesora A. Tardieu pracy z zakresu medycyny sądowej dotyczącej skutków maltretowania dzieci. Zamierzona szkoda Według klasyfikacji ICD-10 zespoły maltretowania umieszczone są pod symbolem T74. Nie istnieje jedna, ogólnie przyjęta definicja zespołu dziecka krzywdzonego. Najtrafniej charakteryzuje zagadnienie lapidarne sformułowanie, iż jest to: "wyrządzanie krzywdy nie przez przypadek". Istnieje wiele form maltretowania dzieci, jak również szczególne postacie zespołu dziecka maltretowanego. Przemoc fizyczna - to każde nieprzypadkowe bicie, potrząsanie, oparzenia, zadzierzgnięcie, topienie, duszenie, które prowadzi do zranienia. Znęcanie się emocjonalne i psychiczne - to stałe upokarzanie, zwracanie uwagi, odrzucanie, terroryzowanie, straszenie, izolacja od rówieśników i członków rodziny, przekupstwo, obojętność. Ta forma krzywdzenia jest najczęściej fragmentem innego zespołu i dotyczy ok. 10 proc. wszystkich krzywdzonych dzieci. Jest ściśle związana z sytuacją socjoekonomiczną rodziny, a liczba dzieci krzywdzonych emocjonalnie jest większa w rodzinach biednych. Wykorzystywanie seksualne dziecka to wg WHO: włączanie dziecka w aktywność seksualną, której nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej zgody i/lub na którą jest dojrzałe rozwojowo i nie może zgodzić się w ważny prawnie sposób i/lub która jest niezgodna z normami prawnymi lub obyczajowymi danego społeczeństwa. Z wykorzystywaniem seksualnym mamy do czynienia, gdy taka aktywność wystąpi pomiędzy dzieckiem a dorosłym lub dzieckiem a innym dzieckiem, jeśli te osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności, władzy. Celem wykorzystywania seksualnego jest zaspokojenie potrzeb innej osoby. Aktywność taka może dotyczyć: - namawiania lub zmuszania dziecka do angażowania się w prawnie zabronione czynności seksualne; - wykorzystywania dziecka do prostytucji lub innych prawnie zakazanych praktyk o charakterze seksualnym; - wykorzystywania dziecka do produkcji materiałów lub przedstawień o charakterze pornograficznym. Specjaliści zajmujący się tym trudnym zagadnieniem wymieniają jeszcze szczególne formy wykorzystywania seksualnego dzieci: ekshibicjonizm, dotykanie, podglądanie, zachęcanie do czynności seksualnych lub mówienia o seksie. W zależności od źródła i sposobu pozyskiwania danych częstość wykorzystywania seksualnego szacuje się na 7-30 proc. dla dziewcząt i 3-29 proc. dla chłopców. Zaniedbywanie dzieci to brak zabezpieczenia podstawowych potrzeb (jedzenie, ubranie, leczenie, opieka, nadzór). Według szacunków, aż 25 proc. dzieci jest zaniedbywanych, a wśród krzywdzonych 50 proc. Nas to nie dotyczy? Skoro problem dziecka maltretowanego jest tak stary jak ludzkość, a w medycynie wydaje się zupełnie nowy, to jaka jest jego skala i świadomość społeczna na ten temat? Dane epidemiologiczne są skąpe i bardzo różne. W większości krajów problem dotyczy 1-2 proc. dzieci, a śmiertelność wynosi 6-7 zgonów na 100 000 żywych urodzeń. Szacuje się, że w USA umiera rocznie ponad 4000 dzieci, natomiast w Polsce zespół dziecka maltretowanego wg ICD-10 rozpoznaje się tylko w 200 przypadkach rocznie (!), podczas gdy statystyki policyjne rejestrują ok. 60 000 sprawców użycia przemocy w rodzinie. Aby mówić o zespole dziecka maltretowanego, rozpoznawać przypadki, leczyć je, a przede wszystkim zapobiegać im, należy uświadomić sobie, że problem istnieje w każdym społeczeństwie. Ankieta uliczna przeprowadzona w USA ujawnia że 97 proc. pytanych ludzi odpowiedziało, iż zna problem. Taka sama ankieta przeprowadzona w Polsce to mniej niż 50 proc. odpowiedzi świadczących o znajomości zagadnienia zespołu dziecka krzywdzonego. W naszym ustawodawstwie każdy obywatel ma obowiązek społeczny powiadomienia prokuratury lub policji o fakcie krzywdzenia dzieci, natomiast lekarz pełniący funkcję publiczną ma obowiązek prawny. Przy zgłaszaniu faktu maltretowania dziecka musimy pokonać pokutujące w naszej mentalności fałszywe poglądy, takie jak: rodzic nie chce skrzywdzić dziecka; dzieci łatwo nabawiają się siniaków; dzieci upadają i łamią kości; dziecko krzywdzone zawsze woła o pomoc; nie donosić, bo można odpowiadać za pomówienie. Jak rozpoznać zespół dziecka maltretowanego? Wywiad Zwracamy uwagę na rozbieżność motywu konsultacji w stosunku do stanu klinicznego dziecka, np. dziecko wymiotuje, a rodzice podają, że "pewnie mu coś zaszkodziło". W badaniu natomiast stwierdzamy, że jest to niemowlę z objawami ciasnoty śródczaszkowej i zaburzeniami świadomości, np. wskutek nieprzypadkowego krwawienia do Bardzo istotny jest również czas, jaki upłynął od początku zdarzenia i zgłoszenia do lekarza - w zespole dziecka maltretowanego najczęściej jest on długi. Analizujemy okoliczności urazu, oceniając, czy rozwój psychofizyczny dziecka pozwala na wykonanie czynności, którą mu się przypisuje? Na przykład: noworodek spadł ze stołu, bo przewrócił się na brzuszek lub: dziecko, które nie chodzi jeszcze samodzielnie, weszło do gorącej wody. Rozmawiając z rodzicami dziecka maltretowanego dowiadujemy się, że było ono wielokrotnie hospitalizowane i to najczęściej w różnych szpitalach, rodzeństwo również ulegało wypadkom, zaś rodzina izolowana jest społecznie i obwinia wszystkich praktycznie o wszystko. Możemy zauważyć nieprawidłowy afekt rodziców, niewłaściwe relacje między małżonkami, objawy nadużywania alkoholu lub ślady przemocy wobec innych członków rodziny. Niebagatelna jest również analiza liczby ciąż w stosunku do żyjących dzieci. Ocena wyglądu i zachowania dziecka Skóra: oceniamy zabarwienie, blizny, wykwity, siniaki, ich lokalizację, kolor(y), wielkość, symetrię, kształt. Jeżeli to możliwe, wykonujemy dokumentację fotograficzną, jeśli nie - opisujemy bardzo dokładnie. Kolor siniaków ma kapitalne znaczenie dla określenia czasu ich powstania (niebieski na początku, a zielono-żółty ok. 7-10 doby). Zmiany na plecach, pośladkach, łydkach, symetryczne, często o geometrycznych kształtach nasuwają zawsze podejrzenie urazów nieprzypadkowych, czasem noszą nawet kontur przedmiotu, którym zostały zadane. Oparzenia: symetryczne typu "rękawiczki" czy "skarpetki" zawsze są wynikiem umyślnego zanurzenia w gorącej wodzie, bowiem dziecko samo oparzy tylko jedną kończynę, a ból ostrzeże go przed zanurzeniem drugiej. 75 proc. oparzeń nieprzypadkowych to oparzenia gorącymi płynami. Charakterystyczny kształt mają celowe oparzenia papierosem, urządzeniami elektrycznymi, a ich lokalizacja (głównie z tyłu) przeczy, aby dziecko oparzyło się samo. Jedna uwaga: zanim będziemy podejrzewać rodziców lub opiekunów dziecka o urazy nieprzypadkowe, musimy wykluczyć choroby, których obraz kliniczny może być podobny. Są to: zespół Ehlers-Danlos, małopłytkowość, fotodermatozy, acrodermatitis enteropatica, osutki polekowe, lichen sclerosis, pemfigoid, pęcherzyca, herpes, guzy tkanki chłonnej, plamy barwnikowe. Kości: nieprzypadkowe złamania to ok. 50 proc. wśród objawów maltretowanego dziecka. 80 proc. dotyczy dzieci poniżej 3 roku życia. Odwracając zagadnienie, 80-90 proc. złamań u dzieci do 2 roku życia to złamania nieprzypadkowe. Należy tu przytoczyć historyczną już pracę J. Caffeya pt."Liczne złamania kości długich u niemowląt z chronicznymi krwiakami podoponowymi", dzięki której do terminologii medycznej weszło określenie "zespół Caffeya". Praca wykazała nieprzypadkowy charakter zdawałoby się odległych urazów. Cechy charakterystyczne nasuwające podejrzenie złamań nieprzypadkowych: - złamania obustronne, na różnych poziomach, w ?różnym wieku" (tzn. świeże, w trakcie zrastania, zrośnięte), nieadekwatne do urazu; - złamania trzonów kręgów, mostka, tylnych żeber (nie łamią się nigdy podczas reanimacji!); - złamania kości czaszki (80 proc. złamań u dzieci poniżej 1 roku życia to urazy nieprzypadkowe); - obojczyk (powyżej 11 dnia życia); - palce w części dystalnej; - kość piszczelowa i udowa u niemowlęcia; - kość ramienna poniżej 3 roku życia. Najsłabszą częścią kości jest granica nasady z przynasadą, stąd przy pociąganiu, skręcaniu czy potrząsaniu urazy dotyczą tej okolicy. Przy podejrzeniu urazów nieprzypadkowych istnieje konieczność wykonania RTG całego kośćca w 2 projekcjach, aby wykluczyć inne, "nieme" klinicznie złamania. Trzeba jednak zwrócić uwagę na możliwość następujących schorzeń: osteogenesis imperfecta, choroba Albrichta i inne dysplazje kostne. Jama brzuszna: urazy przypadkowe dotyczą głównie śledziony i trzustki, natomiast nieprzypadkowe zazwyczaj jelit, prowadząc do perforacji i objawów ostrego brzucha. Głowa: poza wcześniej omówionymi złamaniami kości czaszki, należy wspomnieć o urazach, które powstają przy zadziałaniu energii kinetycznej, jak w szczególnej postaci dziecka maltretowanego, a mianowicie w zespole dziecka potrząsanego. Istniejące odrębności patofizjologiczne i anatomiczne między dziećmi a osobami dorosłymi sprawiają, iż pierwsza grupa jest bardziej podatna na występowanie urazów. Duży stosunek głowy do reszty ciała (głowa stanowi 12 proc. masy ciała), słabe mięśnie przykręgosłupowe, elastyczne więzadła w stadium rozwoju, płytkie, poziome powierzchnie stawowe niezwapniałych kręgów szyjnych, nieukończony proces mielinizacji istoty białej mózgowia, relatywnie szerokie przestrzenie podpajęczynówkowe oraz miękkie sklepienie czaszki czynią niemowlęta bardziej wrażliwymi na działanie sił typu shearing forces w mechanizmie przyspieszenie - opóźnienie. Głowa, z braku kontroli, ulega przyspieszeniom liniowym i kątowym, prowadzącym do uszkodzenia parenchymy i naczyń mózgowia. Siły przyspieszenie - opóźnienie, pojawiające się podczas energicznego potrząsania, powodują przerwanie żył mostowych, uchodzących do zatoki strzałkowej górnej opony twardej, co objawia się krwawieniem, zazwyczaj obustronnym, do przestrzeni podoponowej. Krwiaki podtwardówkowe lokalizują się głównie w okolicy ciemieniowo-potylicznej oraz w tylnej części szczeliny międzypólkulowej. Krwiaki podtwardówkowe dużych rozmiarów mogą przesuwać struktury mózgowia poza linię środkową, doprowadzając do zaburzeń świadomości, bądź przemieszczać międzymózgowie i pień mózgu, powodując śpiączkę lub zgon dziecka. Krótszy wymiar czaszkowo-kręgowy u niemowląt powoduje, że mały naddatek objętościowy (krwawienie, skrzep), rzędu 5 ml, podnosi wysoko ciśnienie śródczaszkowe. Czynnikiem powodującym uszkodzenie jest hipoksja. Ale uwaga: inną postacią doznanego urazu wewnątrzczaszkowego może być: stłuczenie mózgu, krwiak nadtwardówkowy, krwawienie podpajęczynówkowe, rozlane uszkodzenie aksonalne (słabo zmielinizowane aksony są bardziej podatne na rozciąganie), obrzęk mózgu. U 65-95 proc. dzieci występują krwotoki dosiatkówkowe. Inna przyczyna wystąpienia krwotoków dosiatkówkowych to: resuscytacja krążeniowo-oddechowa, natomiast u noworodków: następstwo porodu (do 40 proc. porodów), trombocytopenia, koagulopatia, białaczka; choroby infekcyjne CMV, HSV, podostre zapalenie wsierdzia, riketsjozy, ciężki przypadkowy uraz, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, wrodzone błędy metabolizmu, zatrucie tlenkiem węgla. Duże krwiaki w obrębie twarzy mogą być następstwem szarpania za włosy. Zespół braku przybierania na wadze: eufemizm ten w stosunku do dziecka maltretowanego oznacza po prostu głodzenie. Aż 50 proc. dzieci, które źle przybierają na wadze jest głodzonych. Zaniedbanie to jest rzadko zamierzone, najczęściej wynika z nieudolności czy niezdolności do opiekowania się dzieckiem. Dzieci głodzone nie mają odchyleń w badaniach laboratoryjnych, brak u nich chorób układowych czy błędów metabolicznych. W szpitalu bardzo szybko się poprawiają. Jeżeli dziecko jest długo głodzone, to zespołowi temu często towarzyszy upośledzenie umysłowe, jak również wtórne endokrynopatie z uszkodzeniem podwzgórza. Niektórzy autorzy uważają, iż zaniechanie karmienia piersią jest formą zaniedbywania dziecka. Reakcja dziecka W badaniu zwracamy również uwagę na reakcję dziecka i stan świadomości. Dzieci maltretowane są smutne, hipomimiczne, zrezygnowane, często onanizują się lub wykonują inne czynności stereotypowe. Czasami w odpowiedzi na jakikolwiek gwałtowny gest wykonują ruch zasłaniający głowę lub twarz. Długo trwający proceder maltretowania dziecka, zwłaszcza seksualnego, prowadzi do wytworzenia zespołu stresu pourazowego, który klinicznie jest podobny do zespołu nadpobudliwości z deficytem uwagi (ADHD). Stan świadomości dziecka od przymroczenia do głębokiej śpiączki może być efektem nieprzypadkowego urazu czaszkowo-mózgowego z krwawieniem i/lub obrzękiem mózgu lub wynika z działania leków nasennych, uspokajających, przeciwpadaczkowych lub narkotyków. Sytuacje takie mają miejsce w szczególnym przypadku zespołu dziecka maltretowanego, jakim jest zespół Münchausen per proxy (ZMPP). Rozróżnia się chorobę symulowaną i produkowaną. Choroba symulowana występuje wtedy, gdy rodzice opowiadają o nieistniejących objawach lub dodają różnych substancji do próbek moczu, kału itp. dostarczanych do badań laboratoryjnych. Choroba produkowana natomiast to rzeczywiste narażanie dziecka na niebezpieczeństwo poprzez podawanie drogą doustną lub dożylną substancji potencjalnie toksycznych oraz narażanie na potencjalnie szkodliwe zabiegi. Nie można oczywiście wykluczyć, że oba typy ZMPP występują równocześnie. Zatrważające są statystyki dotyczące obu typów zachowań, mianowicie 72-92 proc. tych procederów występuje również podczas hospitalizacji dziecka. Podejrzenie ZMPP należy powziąć wtedy, gdy różnicowanie diagnostyczne i nietypowy obraz kliniczny nie wydają się być medycznie uzasadnione. Sygnały mogące pomóc w rozpoznaniu ZMPP to: - obserwacja przewlekłej choroby o tak skomplikowanym przebiegu, że doświadczeni lekarze nie są w stanie postawić diagnozy; - lekarze są bardziej zmartwieni stanem dziecka niż matka; - objawy choroby zawsze występują w obecności matki, która odmawia rozstania się z dzieckiem; - matka często jest zaprzyjaźniona z personelem medycznym. Badania diagnostyczne niezbędne w rozpoznaniu zespołu dziecka maltretowanego: - badania radiologiczne (klasyczne TK, MR), - badania dodatkowe: płytki krwi, jonogram, toksyny, leki, badanie stolca, diagnostyka braku przyrostu masy ciała (TP, test metaboliczny). Smutna klasyfikacja Formy maltretowania: -przemoc fizyczna, -znęcanie się emocjonalne i psychiczne, -wykorzystywanie seksualne, -zaniedbywanie. Szczególne zespoły dziecka maltretowanego: -zespół bitego dziecka, -zespół potrząsanego dziecka, -zespół patologicznej nadopiekuńczości (Münchausen per proxy), -nadużycia seksualne, -maltretowanie dzieci przez dzieci. Zawiadomienie o dziejącej się krzywdzie Na obowiązek zawiadomienia odpowiednich organów o krzywdzie dziecka wskazują regulacje prawa karnego i cywilnego. Art. 304 par. 1 Kodeksu postępowania karnego nakłada na każdego obywatela społeczny obowiązek zawiadomienia prokuratora lub policji o przestępstwie. Zawiadomienie o przestępstwie należy złożyć w prokuraturze rejonowej tej dzielnicy bądź miejscowości, w której popełniono przestępstwo, lub w najbliższej komendzie policji w formie pisemnej lub ustnej, spisanej do protokołu przez funkcjonariusza policji. Nawet jeśli nie jesteśmy pewni, czy niepokojąca nas sytuacja ma znamiona przestępstwa, ale widzimy, że dziecku dzieje się krzywda, nie ma należytej opieki, uważamy, że jego sytuację należałoby poprawić lub zmienić - można złożyć do sądu opiekuńczego wniosek o wgląd w sytuację rodzinną dziecka. Jest to zgodne z art. 572 par. 1 który mówi, że "każdy, komu znane jest zdarzenie uzasadniające wszczęcie postępowania z urzędu, zobowiązany jest zawiadomić o nim sąd opiekuńczy". Wniosek o wgląd w sytuację rodzinną nie wymaga wielu formalności: wystarczy podać dane personalne rodziny, miejsce zamieszkania i fakty, które nas niepokoją. Takie zawiadomienie złożone lub przesłane do sądu zwolnione jest z opłat sądowych. Zdarza się, że sąd wzywa potem osobę, która zgłasza wniosek z prośbą o interwencję. Zaświadczenie lekarskie może stać się ewentualnym dowodem, równym tzw. zaświadczeniu obdukcyjnemu. Każdy lekarz powinien jednak pamiętać, że ustawa o zawodzie lekarza w art. 40 ust. 1 nakłada na niego obowiązek "zachowania w tajemnicy informacji związanej z pacjentem, a uzyskanych przy wykonywaniu zawodu", niezależnie od struktur organizacyjnych, w których lekarz wykonuje zawód. Naruszenie tajemnicy lekarskiej jest sankcjonowane art. 266 par. 1 Kodeksu karnego. Ustawa o zawodzie lekarza nie reguluje jednak w żaden sposób współdziałania lekarza z organami ścigania poprzez składanie powiadomienia o popełnieniu przestępstw. Źródło: materiały Jolanty Zmarzlik i Emiliany Piwnik na temat pomocy dziecku krzywdzonemu, opublikowane w biuletynie Fundacji Dzieci Niczyje. Lekarz nie jest bezsilny Prof. Anna Dobrzańska, konsultant krajowy ds. pediatrii: Lekarz ma obowiązek zgłoszenia faktu podejrzenia przestępstwa wobec dziecka. Takie zgłoszenie, podpisane przez ordynatora, jest przekazywane policji. Istnieje jednostka chorobowa: zespół dziecka maltretowanego (T 74), którą - jeśli zostanie stwierdzona - należy wpisać w kartę chorobową dziecka, ale samo wpisanie w kartę, bez zgłoszenia odpowiednim organom, nic nie daje. Zdarza się, że lekarz obawia się, iż zgłoszenie sprawy na policję oznacza dla niego jakieś nieprzyjemności, przesłuchania, ale nie może to jednak prowadzić do braku reakcji. Przecież lekarz jest w takiej sytuacji pierwszym obrońcą dziecka. Oczywiście zazwyczaj to są trudne sytuacje, rodzice tłumaczą takie rzeczy w przeróżny sposób. Każdy przypadek wymaga rozsądku i spokojnej oceny sytuacji. Jeśli dziecko ma szereg sińców na podudziach, to wiemy, że to może być normalne. Ale jeśli ma sińce na brzuchu czy plecach, to już jest podejrzane. A jeżeli coś jest podejrzane, należy to zgłosić, bo nigdy nie możemy mieć pewności, czy następnym razem nie skończy się to źle dla dziecka. Jeżeli rodzice chcą zabrać dziecko na własne żądanie, co może być dodatkową okolicznością wskazującą na brak współpracy z lekarzem i świadczyć o winie rodzica, staramy się maksymalnie opóźnić ten moment i jednocześnie zawiadomić sąd dla nieletnich właściwy dla danej jednostki (szpitala), prosząc o ograniczenie władzy rodzicielskiej, choćby na kilka godzin, by podjąć stosowne działania. W ciągu godziny lub dwóch odpowiedni dokument powinien trafić do szpitala, który się o niego zwraca. Ale nawet jeśli rodzice zdążą zabrać dziecko, to jeszcze nie wytrąca lekarzom argumentów z ręki i nie zabiera możliwości reagowania: mamy adres i wszystkie dane. Lekarz nie jest bezsilny. Takie dziecko koniecznie trzeba objąć nadzorem. Na terenie każdego szpitala jest specjalna komórka społeczno-prawna, będąca w kontakcie z właściwą jednostką pomocy społecznej. Zgłasza się tam prośbę o wywiad środowiskowy albo np. o wzmożenie opieki nad daną rodziną w celu dopilnowania, by dziecko było dobrze odżywane, miało podawane leki itd. W ślad za tym może też iść kontrola lekarska. Jeśli tylko lekarz chce zaopiekować się dzieckiem, w stosunku do którego podejrzewa zaniedbywanie lub wręcz krzywdzenie, naprawdę ma wiele możliwości działania. EputB.